έρποντας θα ‘ρθω σ’ εσένα ,
τη ζωή και το αίμα σου να πιώ,
κι έτσι θα τρέμεις για μένα,
κι εγώ θα σε φιλώ…
και το κατώφλι του θανάτου θα διαβείς…
με φόβο,
μες στην κρύα μου αγκαλιά…
και θέλω μόνο αυτό να σε ρωτήσω,
...πριν μαζί σου να πετάξω...
Ποια μάνα θα σου δείξει αυτά που έχω εγώ να σου διδάξω;...."
-=Heinrich August Ossenfelder=-
3 σχόλια:
ΜΜΜμμμμ, καλα το πηγες. Ειχα στο νου μου να ποσταρω την πιο ερωτικη ιστορια ολων των εποχων, τον Βρυκολακα του Βαλαωρίτη, μιας και ειναι γνωστη η απεχθεια μου για αυτη την μερα/γιορτη. Σιχαθηκα να βλεπω καρδουλες.
Λες και οι αν8ρωποι δεν ειναι γομαρια του Αγιου Βαλεντινου, ή χρειαζεται μια συγκεκριμενη μερα για να μπορουν να πουν σ'αγαπω. Anyway, ειμαι της αποψης οτι την αγαπη πρεπει να την δειχνεις, οχι να την διακυρηττεις...
Α διαφωνώ στο "όλων των εποχών" αλλά θα ήταν καλή επιλογή!!
Κι εγώ ρε πούστη δε το καταλαβαίνω.
Μία μέρα μόνο λες σ' αγαπώ;
Συμφωνώ μαζί σου, οι πράξεις είναι πιό δυνατές...
Εγώ πάντως στο κορίτσι μου πήρα μία σοκολάτα και της έγραψα με μαρκαδοράκι κάτι γλυκούλι μετά φάγαμε τη σοκολάτα και κράτησε το περιτύλιγμα!
το θέμα δεν είναι πόσες φορές τη μέρα ή τη βδομάδα λέμε σ'αγαπώ αλλά αν το εννοούμε.
Δημοσίευση σχολίου