Ένα ακόμη παιχνίδι από την demon!
Πρέπει να ονειρευτώ 5 πράγματα…
Εύκολο…
1. Εναν κόσμο χωρίς μαλάκες (σαν αυτόν που μου αφήνει αδερφίστικα σχόλια)
2. Εναν κόσμο χωρίς γάβρους
3. Ονειρεύομαι μία μωβ Lotus Elise
4. Ονειρεύομαι βιβλία, ταινίες, μουσική – όλα να μου αρέσουν!
5. Ονειρεύομαι ένα μαγικό potion να το πιούν οι κομπλεξάρες και να γίνουν σκουπίδια για ανακύκλωση…
(The Bait, the bait; watch for the bait)
Laplace
LiLa
MermyBlue
MpinelikoMistress/Gi Gaga Kouni Beli
Θέλω να παίξετε…
Μετά από invitation/provoke της MpinelikoMistress θα σας δείξω (και ακούστε τα παρακαλώ) τα 10 πιό λατρεμένα μου τραγούδια.
Βέβαια, επειδή είναι πολλά περισσότερα, έκανα μία μικρή επιλογή στη παρακάτω playlist.
Απέφυγα να βάλω τα τετριμμένα Sisters Of Mercy, Joy Division, και λοιπά, διότι είπα να σας διευρύνω και τους ορίζοντες με κάτι που πολύ πιθανό δε ξέρετε.
Θα μπορούσα να φάω το bandwidth όλου του Internet με τα mp3 μου, όμως δε το ‘κανα!
So, kickback and relax που λέγανε στο Intro του Smash οι αγαπημένοι των παιδικών μου χρόνων Offspring και απολαύστε 15-20 λεπτά (top!) γοτθικής δημιουργίας…
(Εβαλα κι ένα Darkfolk γιατί… έτσι μου αρέσει!!!)
Περιμένω σχόλια!
Οποιος το διαβάσει παρακαλείται να παίξει!!
(Αφήστε comment με link αν θέλετε να το δώ!)
Blogοπαίχνιδο πάλι, από τον Laplace, τις πέντε αγαπημένες μου ταινίες!
1. Amadeus
2. Raising Cain
3. Dracula (1931)
5. Dead Poet Society
Καλώ όποιον θέλει να παίξει!
Αφήστε μου ένα σχόλιο εάν παίξετε!
Η Μπινέλω-Mistress με προσκάλεσε να γίνω διεθνώς ρόμπα, λέγοντας 10 πράγματα ολίγον τί σκοτεινά και άγνωστα… Για μένα, ρε, λέμε!
Πές με σκάλωμα. Αν δε ταιριάζουμε σε ομάδα, μουσική και ντύσιμο, δε κάνεις για μένα. Τέλος.
Οταν μεγάλωνα έκλαιγα που δεν είχα μαμά τη Μορτίσια Ανταμς.
Από τα 5 μου έως και σήμερα, έχω πόρωση με τον βαμπιρικό μύθο, σε επίπεδο εμμονής. Εγώ πότε θα γίνω Βρυκόλακας;
Είμαι οπαδός της Wicca. Αλλά έχω δουλειά ακόμη να κάνω μέσα μου για να την ακολουθήσω 100%.
Βλέπω trash-Tv και ξέρω τον Καρβέλα και τον Φλωρινιώτη απ’ έξω. Και Μπουγά άμα λάχει. Αλλά μόνο για πλάκα, προς Θεού…
Αν μου τη πεις στον δρόμο, είσαι νεκρός. Dead meat. Θα σε πιάσω και θα σε κάνω τόπι στις φάπες. Είμαι barbarian.
Λατρεύω τα παιχνίδια. Role-playing games, PS2, Game Boy, Tiger, λατρεύω να παίζω. Από το 1987 που πρωτοκράτησα ένα Tigger κονσολάκι με τσιπάκια…
Τα παπούτσια μου ΠΡΕΠΕΙ να είναι χωρίς κορδόνια. Χωστά και μόνο. Δεν έχω όρεξη δέσε-λύσε, κουράζει…
Αγαπημένο μου ποτό είναι το κόκκινο κρασί και το Μπλάντι Μαίρη.
Καλά αυτό δεν είναι μυστικό, αλλά το στόμα μου είναι βόθρος. Και άμα με ξέρεις, ΟΚ δεν παίζει πρόβλημα. Αλλά αν δε με ξέρεις και σου ζητάω δουλειά (πι-χι), θα μου κόψεις τη καρριέρα. Δεν αντέχομαι.
Απαιτώ συμμετοχή από:
Πρόσκληση ξανά από την παιχνιδο-demon μου!
Λέει αν είχα σπρέϊ… Τί θα ‘φτιαχνα στον τοίχο… Σε έναν άσπρο τοίχο…
Θαρρώ πασιφανές!!!
Καλώ άλλα 5 τσουπριά να παίξουν … όποιοι θέλουν αλλά στάνταρ η Lila να παίξει παρακαλώ γιατί η περιέργεια με καίει!!
UPDATE:
Επειδή η demon μου την είπε (με το καλό) για το creativity θα παραθέσω και κάτι δεύτερο, έτσι για να μήν έχει παράπονο!!
Το πρώτο από τον πράσινο αδερφό thodoras13!
Με προκάλεσε να τραβήξω snapsot την επιφάνεια εργασίας μου.
Θοδωρή, συγχώρεσέ μου τα κουλά shortcuts και το χάος!
Κλικ στη Φωτό για μεγέθυνση
Δεύτερο παιχνιδάκι έρχεται από το μικρό μου demonάκι -
Να χρησιμοποιήσω τις λέξεις αναρχία, συναίσθημα, πέφτω, δίνω, τέλος.
Let’s try…
Η αναρχία μου προκαλεί ένα συναίσθημα τύπου πέφτω στα σκατά και δίνω τέλος στην ανθρώπινη ελευθερία, και ζωή στον κάθε πικραμένο που δε ξέρει πως πάντα υπάρχει ένα ψάρι μεγαλύτερο από αυτόν για να τον κάνει τας-κεμπάπ.
Όποιος θέλει από τους αναγνώστες μου μπορεί να παίξει αρκεί να μου το πεί να επισκευτώ!!
Η Demon με κάλεσε στο Παιχνίδι των 5 ερωτήσεων…
Χμμμ της χρωστάω άλλο ένα παιχνίδι αλλά αυτό είναι γρήγορο και άμμεσο και μ’ άρεσε!
Ερώτηση προς έναν φιλόσοφο:
-Νομίζεις πως όλα τα ξέρεις, ε;
Ερώτηση προς έναν παλιό έρωτα:
-Who are you?
Ερώτηση προς ένα μέντιουμ:
-Πότε περίπου το βλέπεις να ψοφάω;
Ερώτηση προς ένα παιδί:
-Μονόπολη παίζεις;
Ερώτηση σε έναν καθρέφτη:
-Χάλια η θέα;
Το παιχνίδι περνάει σε LiLa, 2.Die.4, Patsiouri, Lifewhispers, Penthesila, κι όποιος άλλος θέλει κι έχει χρονο!
Blogoπαίχνιδο από τα καλύτερα και πάλι από την γειτόνισσα!
Είμαι λέει κάπου (πές εσύ πως λιάζομαι κι ας μή το κάνω ever) και μου ρχεται στο δόξα πατρί μία μπουκάλα.
Μέσα έχει ένα τζίνι… Or a Hobbit, ή την Angelina Jolie, τέσπα και πρέπει να κάνω 3 ευχές.
Μία για την αφεντομουτσουνάρα μου, μία για κάποιον άλλο, και μία για τον εχθρό μου (να ΄ταν μόνο ένας, θα μουν Κροίσος με νησί).
Κι όπως πάντα, όποιος θέλει συνεχίζει!!
Η Δαιμόνισσα με κάλεσε να καταγράψω την πορεία μου στη μουσική (η οποία κράτησε πολλάάάά χρόνια και πέρασε από τα χίλια κύματα).
Γεννήθηκα τη πιό όμορφη δεκαετία που θα μπορούσα να γεννηθώ – αυτή των Eighties.
Ετσι, με ένα κούρεμα με χαίτη και ουρίτσα στα 2 μου χρόνια, ξεκίνησα να κάνω επιλογές!
Το 1987 λοιπόν, είχα πάθει μεγάλη πόρωση με Pet Shop Boys. Τί Rent και τί Go West, ο ύμνος ήταν πάντα ένας: It’s A Sin.
Βέβαια μου άρεσε το “Sledgehammer”, μάλλον επειδή είχε 2 κοτόπουλα να χορεύουν! Από την άλλη ήξερα τους Alphaville, τους BeeGees και τα πρώτα μου Αγγλικά τα έμαθα με το "Hazy Shade Of Winder" των Bangles.
Μιά εποχή είχα φάει μέγα κόλλημα με Oldies. Βλέπε, Salvador Adamo, Christophe, Albano & Romina Power, Aphrodite's Child και τέτοια. Και το αγαπημένο μου από τη φάση oldies που κράτησε συμβαδίζοντας με την Eightίλα είναι αυτό: Runaway από τον Del Shannon.
Μετά, κάπου το 1993 έμαθα το punk. Sex Pistols, Offspring, Nofx, και new wave καταστάσεις όπως Sting, The Police, Bauhaus. Μεγάλες πορώσεις που κρατούν μέχρι σήμερα: Cranberries - Zombie, Nirvana - Smells Like Teen Spirit, και οι αγαπημένοι μου Offspring με Self-Esteem και Keep Em Seperated.
Η πόρωση με τους Offspring κράτησε μέχρι το 2002 που έφυγε ο Ron, ο drummer και ξενέρωσα. Ολοι τους οι δίσκοι, δεσπόζουν στη δισκοθήκη μου original και πολυακουσμένοι.
Κάπου εκεί έγινα punkιό για τα καλά.
Επειτα κάπου ξύπνησε μία πιό metal φλέβα μέσα μου. Η οποία όπως αποδείχτηκε έπειτα, δεν ήταν ούτε καν metal. Κι αυτό γιατί οι μόνοι μεταλλάδες που άκουγα ήταν οι Iron Maiden και σόλο καρριέρα του Bruce Dickinson (αχ κείνη η συναυλία στο Λυκαβυττό το 2001 αξέχαστη).
Και λέω πως ήμουν μούφα μέταλλο διότι δεν ήξερα ούτε καν τους AC/DC, Anthrax, Judas Priest, Kiss, και άλλους τέτοιους. Κι η αλήθεια είναι πως ούτε καν Helloween άκουγα.
Κι ένα πρωϊ αναρωτήθην, τί μουσική ακούω βρε παιδί μου;
Ανακάλυψα πως έχω καλή "κλασσική παιδεία", αφού δώσε μου κλασσική μουσική και τη ψυχή μου πάρε, με κόλλημα να πηγαίνω κάθε χρόνο 2-3 φορές να δώ όπερα/οπερέττα στη Λυρική, και καμεράτες στο Μέγαρο. Ανακάλυψα, δε, πως έχω πολύ καλές γνώσεις στις δεκαετίες 1950-1990. Κι έπειτα, πώς σκατά ένας μεταλλάς αναλώνεται όλη μέρα ακούγοντας PUNK????!
Και γύρω στα 15 μου, ανακάλυψα το Gothic. Η φυσική γέννησή του από τους βασικότερους μουσικούς σταθμούς των 80s, συνάμα με το μπουρδούκλωμα της γενικότερης φιλοσοφίας του, με τα ίδια κολλήματα που έχω κι εγώ, με τον ίδιο τρόπο που νιώθω, έγινα Gothάκι. Δηλαδή εντός μου, πάντα ήμουν. Μουσικά τα πρώτα μου ακούσματα ήταν Opeth, Elusive, Sopor Aeternus, Blutengel, Savior Machine, My Dying Bride (Death αλλά who cares), κι ότι άκουγα ψάχνοντας στο net.
Σήμερα ακούω Gothic με όλα τα παρακλάδια του. Rock, Electro, Medieval, Epic Goth, Darkwave. Μαζί με Eighties, Post Punk, New Wave και πολύ λίγο Symphonic (Power) Metal, είναι η ζωή μου. Η φιλοσοφία μου. Η διάθεσή μου. Το καλό με το gothic είναι πως πιάνει όλες τις γκάμες. Ερωτισμό, μελαγχολία, χαρά. Απελπισία, ελπίδα, μάχη.
Εμείς φοράμε δαντελωτά φουλάρια, κι οι emo φορούν γραβάτες με σκελετούληδες. Pathetic να μή ξέρεις τις ρίζες σου. Και ειδικά τώρα που εμείς του 1978-1986 γεννημένοι θεωρούμαστε Elders, έχει μιά μαγκιά.
Από Ελληνικά βέβαια όχι πολλά πράγματα. Διάφανα Κρίνα φανατικά.
More Info για τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες εδώ!
Κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια, στο flash player που ακολουθεί.
Οποιος γουστάρει, παίζει. Οποιος δεν θέλει, κάθεται και απολαμβάνει τα βιντεάκια και τα τραγουδάκια!
Δυστυχώς πριν αποφασίσω το ποστάκι για το προηγούμενο παιχνιδάκι που σας έχω αφήσει μετέωρους, έγινε ο σεισμός στην Αχαϊα… Σε τέτοιες περιπτώσεις το πρώτο που πρέπει να κοιτάξουμε είναι να μήν υπάρχουν ζημιές και θύματα…
Αλλά σε σεισμογενή χώρα ζούμε, ξέρω – δεν συνηθίζεται – όμως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να ζήσουμε με αυτό, και φυσικά να “οχυρώσουμε” τις περιουσίες μας όσο καλύτερα γίνεται ώστε να ‘μαστε ασφαλείς.
Στο παιχνίδι μας τώρα.
Οι προτάσεις που είχατε να μαντέψετε την αληθινή, ήταν:
Οι απαντήσεις λεπόν!
Αρα η αληθινή πρόταση είναι η *3* και παραδέχομαι με σκυμμένο κεφάλι την οκνηρία μου…
Δεν ήταν δύσκολο – αλλά δεν είχα κάτι καλύτερο να βάλω!
Προσεχώς: Ανεβάζω μία φανταστική σειρά για τους λάτρεις των Vampires και ειδικά των παιχτών του Masquerade, στο VeohTv. Οχτώ βίντεο (μίνι τηλεσειρά) σε ένα κανάλι. Stay tuned, γιατί θα ανεβάσω embed ένα flashάκι για preview.
Μέχρι τότε, take care!
Το βίντεο παρακάτω είμαι εγώ – στη περίπτωση που θα ήμουν μικρό γατάκι… :P
Η demon με κάλεσε σε ένα παιχνιδάκι…!
Πρέπει να γράψω 4 προτάσεις, εκ των οποίων μία θα είναι η αλήθεια! Ξεκινήστε το μάντεμα λεπόν…
Η αλήθεια θα shine soon enough! Εσείς απλά μαντέψτε… Ποιά πρόταση είναι αληθινή;
(2.Die.4 μή με καρφώσεις, puh-leeease!)
Το site ΙδιογράφΩς φτιαγμένο από bloggers, μας προσκαλούν να γράψουμε κάτι δικό μας σε ένα χαρτάκι, να το σκανάρουμε και να το ανεβάσουμε στο blog-άκι μας ώστε να το περάσουν στο δικό τους blog-άκι.
Με τη σειρά μου πρέπει να προσκαλέσω 5 παιδάκια ακόμα που δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου η συμμετοχή τους.
Η Δαιμόνισσα με κάλεσε σε ένα γαμάτο παιχνιδάκι, αρκετά μακάβριο και πολύ ενδιαφέρον.. So... Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή; Μπά δε νομίζω...
Σκοπός του game είναι να κάνω μιά περιγραφή της κηδείας μου... Θα καταφέρω άραγε να σας μεταδώσω τις εικόνες που έχω στο μυαλό μου...;
Κρύβομαι πίσω από έναν μεγάλο κυπάρισσο. Το μεγάλο νεκροταφείο φαίνεται από μακριά σαν ένα ήρεμο λιβάδι... Στην άκρη, πίσω, μεταξύ των νεκρών, μιά παρέα ... ζωντανών σιγομουρμουρίζει γύρω από ένα εβένινο φέρετρο.
Ομως κάτι δε μου φαίνεται φυσιολογικό...
Στο κατάμαυρο κασκέτο ένα ασημένο τριφύλλι έχει τον ρόλο του σταυρού και αντί για ταφόπλακα, έχει μόνο ένα σίδερο που γράφει κάποια λόγια, σαν υποκοριστικό αυτού που θάβεται. Στη μεγαλύτερη πλάκα που θα κλείσει την βρωμερή κατοικία, μπορώ από δώ να διαβάσω τί λέει:
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
Οι φίλοι, βουβοί.
Κι ούτε ένας μαυροφορεμένος. Μονάχα εγώ φορώ ένα σατέν μαύρο κοστούμι με βελούδινα τελειώματα, και λευκό δαντελωτό μαντήλι στον λαιμό μου.
Λευκά φορέματα γύρω, οι αδελφούλες που δε με αγάπησαν ποτέ, άλλες που απλά με προσπέρασαν, κι άλλες που δείχνουν σαν τεθλιμμένες χήρες.
Προσπαθώ να περάσω πίσω από το ακίνητο πλήθος. Δε μπορεί να με δεί κανένας. Εσκυψα πάνω από το ξύλινο κουτί.
Πόση ψεύτικη γαλήνη.
Δε βρήκα την ηρεμία που ποθούσα.
Το δέρμα μου δείχνει σαν χαρτί, τα μάτια μου κλειστά και οι ώμοι μου χαλαροί. Στο σατέν προσκεφάλι, ένα μικρό πιστόλι βουτηγμένο στο αίμα, μου κάνει παρέα.
Προφανώς, η τελευταία ... συσκευή που δούλεψε σωστά (;) στα χέρια μου.
Μάτια γαλανά και μαύρα μάτια δεν έφευγαν από την θέαση του άψυχου σώματος.
Μα, δεν αισθάνονται την ειρωνία; Δε με βλέπουν;
Μιά - ίσως δυό - αδερφούλες μου, νόμισαν την κίνησή μου γι άνεμο και κοίταξαν για λίγο στο άπειρο.
Εγώ όμως, εδώ θα μείνω; Οταν έκανα ότι έκανα για να λυτρώσω αυτές από τον απαίσιο εαυτό μου, θα μείνω ακόμη εδώ; Η' μήπως θα έχω χώρα μου τα όρια του νεκρικού λιβαδιού, και φεύγοντας αυτοί, θα μείνω ξανά παρέα με τη μοναξιά μου, και πιό κοντά σε αυτούς που δε φοβήθηκα ποτέ μου;
Ισως να γίνει έτσι.
Και θα με ξεχάσουν σύντομα. Οι περισσότερες από τις Μούσες ίσως με είχαν ήδη βαρεθεί, και βρίσκονταν εδώ απλά για να σιγουρευτούν πως έφυγα.
Τουλάχιστον τις επιθυμίες μου τις σεβάστηκαν.
Κάποια από αυτές, η πιό όμορφη Μούσα, έβαλε το κομμάτι που θα 'θελα να ακουστεί. Ηρθε η ώρα να βυθιστεί η ύλη μου στην αγκαλιά της μεγαλύτερης μητέρας μου - της Μάνας Γης.
Lacrimosa dies Illa, οι νότες του Μότσαρτ με χαιρετούν καθώς ο χρόνος τρέχει γρηγορότερα, κι όλες με μία κίνηση, κοπανούν το καπάκι του φερέτρου μου γρήγορα και βίαια, και άτσαλα 2 μούλοι με κατεβάζουν 2 μέτρα κάτω από κεί που πατούσα χτές.
Η μουσική δε σταμάτησε.
Τώρα μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους, λυτρωμένες από τον εφιάλτη τους, θάβοντάς με κάπου ήσυχα μέσα στο μυαλό τους, καθώς βοηθιούνται κι από τον ήχο των φτυαριών πιό πέρα που με σκεπάζουν με χώμα και αγκάθια.
Μονάχα μιά Δεσποσύνη κλαίει πιό πέρα, σιωπηρά, μέσα στα μαύρα της ρούχα, που τα δάκριά της σχίζουν και που της καίνε το δέρμα πέφτοντας.
Ξέρει τί πρέπει να κάνει.
Τη νύχτα αυτή έχει πανσέληνο. Αν δει -λένε- το λυκόφως το σώμα του νεκρού που μόλις έχει πεθάνει, θα γυρίσει πίσω.
Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να κάνω.
Θα γυρίσω για να γράψω τις απόψεις ενός πυροβολημένου.
Η συνήθης ύποπτη demon με κάλεσε σε ένα ακόμη bloggοπαίχνιδο. This time, θα πρέπει να αποκαλύψω κάτι extreme που έχω κάνει στην ζωή μου.
Τη κατηγορία του extreme όμως δε ξέρω...
Το πιό extreme που έκανα με τη συνήθη μου παρέα ήταν που με 260 € φύγαμε ταξίδι στη Πρέβεζα για το μνημόσυνο τον Ιούλιο του 2003. Το ταξίδι ήταν 3ήμερο. 100 το ξενοδοχείο, και 100 το ΚΤΕΛ, μείναμε με 60€ τα οποία δε μας έφτασαν για τίποτα.
Μείναμε νηστικοί, διψασμένοι, ηλιοκαμμένοι και ατσίγαροι μέχρι να φτάσουμε στην Αθήνα, δηλαδή για περίπου 17 ώρες.
Ακόμη απορώ πως αντέξαμε. Δηλαδή εγώ άντεξα. Η παρέα μου έπαθε αφυδάτωση, αλλά το αντιμετωπίσαμε άψογα.
Πασάρω στους penthesila, Basquez, laplace, ενεσούλα!
Η demon με ξανακάλεσε σε μπλογκοπαίχνιδο! (Περιττό να πώ πως έχω κάνει πιπί από τη χαρά μου)
Ρώτησε ποιό κομμάτι θα διάλεγα αν ήθελα να πω σε κάποιο άτομο πως το αγαπώ ή πως με ενδιαφέρει. Διαλέγω το ενδιαφέρει, γιατί το δοκίμασα, κι εδώ είναι το αδερφάκι 2.die.4 για να με διαψεύσει ΑΝ τολμάει, χεχε.
Απολαύστε.
Little Gothic
Wont you make me cum inside
Fishnet stockings and that cross around your neck
I think mother wouldn't like what Mary knew
And She did Little Gothic
Gonna put my spell on you
Little Gothic
Won't you kindly get undressed
I've got the toys that 'll make that velvet drip
I think Mary wouldn't like what Jesus knew and He did
Little Gothic
Gonna put my spell on you
In Darkness I will come to hold you once again, to kiss your wicked smile
Sex on bloodstained lips
Lifeless doll eyes twitch...
Moonlight upon your face, wolfsbane fear in your eyes, your secret's safe amongst the dead...
Seraphim Shock
Little Gothic [Nightmares For The Banished E.P.]
Κάνω ντρίπλα και πασσάρω αλά Μπέστ σε όποιον μπλόγκερ που με διαβάζει και γουστάρει να κάνει το ίδιο! Και που 'στε ρε - αφήστε ένα κόμμεντ ε;
Φέρτε μου κι άλλα φέρτε μου κι άλλα!!!
Η Φίλτατη Diianeira με κάλεσε σε ένα διπλό bloggoπαίχνιδο!
(Θα ήταν τριπλό, αλλά το desktop μου το έδειξα χτές!)
Α. Ενα ποίημα που με εκφράζει τώρα
..Δε με εκφράζει μόνο τώρα, αλλά για μένα είναι φιλοσοφία ζωής.
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
Κώστα Καρυωτάκη
Τελευταίο Ταξίδι
Ελεγεία και Σάτιρες (1927)
Β. Περί Φιλίας
Αν μπορούσα να γράψω για τη φιλία... Δε θα τελείωνα ποτέ...
Θα ήθελα απλά να βάλω μιά εικόνα - λίγο χιουμοριστικό, λίγο αληθινό...
Κάντε κλικ για να δείτε μεγαλύτερη την εικόνα
Η Ενεσούλα με κάλεσε να σας δείξω το desktop μου!
Ας πούμε και κάποια πράγματα γι αυτό...!
Συνήθως τα wallpapers τα φτιάχνω εγώ, προτιμώ τη τυπογραφία σε μαύρο φόντο, για να ταιριάζει με τα μασκαρεμένα μου ΧΡ (να 'ναι καλά το Vista Customization Pack) και τα εικονίδιά μου είναι χωρισμένα έτσι ώστε δεξιά να έχω παιχνίδια και φακέλλους, κι αριστερά κυρίως προγράμματα κι ένα δυό αρχεία του notepad μου.
Αυτό στη μέση πάνω είναι η μηχανή widget του laptop μου (Acer Aspire Series 5100) και τρέχει πάντα, μήπως και ξεμπουκώνει τη μνήμη μου!
Στη taskbar μου βλέπετε τα συχνά χρησιμοποιούμενα προγράμματά μου (Quick Start) και στο System Tray τον Windows Live Messenger, το Pidgin, το AVG Antivirus και μερικά ακόμα που μας κρύβονται!
Φυσικά σαν κλασσικό φρίκουλο, έχω εμμονή με το Vampire the Masquerade!
Πληροφορίες για τη φυλή μου (Ventrue) εδώ !
Τώρα ποιόν να πάρω στον λαιμό μου να κάνει το ίδιο...!
Λεπόν!
2.Die.4
Tzonakos
Demon
...άμα έχετε όρεξη, κάντε το ίδιο!
Η Demon με προσκάλεσε να συμμετάσχω στο πρώτο μου blogοπαίχνιδο και είμαι πολύ ευτυχής, αλήθεια!
Οι κανόνες είναι απλοί. Βουτάς το πιό κοντινό σου βιβλίο και πάς στη σελίδα 123 (αν δεν έχει, πάρε το επόμενο πιό κοντινό που θα έχει τόσες σελίδες), μέτρα 5 παραγράφους, και αντέγραψέ μας τις επόμενες 3.
Στο τέλος θα προσκαλέσω 5 φίλους του μπλογκ μου να κάνουν το ίδιο!
"Τί είναι;", φώναξα. "Τί είναι αυτό που φοβόμαστε;" Ο βόμβος, ήταν παντού ολόγυρα. "Ελα γρήγορα, διαφορετικά είμαστε χαμένοι!..." Είπε ο Χάουαρντ και με τραβούσε σαν τρελλός. "Γκρέμισαν όλα τα οδοφράγματα. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι, προειδοποιηθήκαμε, όμως αν δυναμώσει κι άλλο, είμαστε χαμένοι. Εχουν δύναμη κοντά στο δάσος του Mulligan κι εδώ είναι που υλοποιήθηκαν. Πειραματίζονται, τώρα. Δοκιμάζουν τον δρόμο. Αργότερα, όταν θα 'χουν μάθει, θα απλωθούν. Αν καταφέρουμε, τουλάχιστον να βρούμε το αγρόκτημα...!"
Κατά κάποιον τρόπο είχα εμπιστοσύνη στον Χάουαρντ. Είχε καταλάβει πως μας απειλούσε κάποια καινούργια κι άγνωστη φρίκη, και με κάποιον μυστηριώδη τρόπο ήξερε αρκετά γι αυτήν, κι είχε καταλάβει τα όρια των δυνατοτήτων της...
Καταφέραμε να φτάσουμε στο αγρόκτημα, νιώθοντας ασφαλείς προς το παρόν. Εκεί, ο Γουέλλς, έπεσε στα τέσσερα, επιτέθηκε στον Χάουαρντ και τον δάγκωσε σαν λυσσασμένος σκύλος, ώσπου ο Χάουαρντ τον αναισθητο- ποίησε με ένα χτύπημα. Φωνάξαμε τον γιατρό, ο οποίος προσπάθησε να κάνει κάποια επέμβαση στο κεφάλι του Γουέλλς, για να αφαιρέσει την υποτιθέμενη σφαίρα. Ο γιατρός, βλέποντας μόνο αυτός τί συνέβαινε μέσα στο κρανίο του Γουέλλς, γέρασε δέκα χρόνια μέσα σε μιά ώρα...!
Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ
Αυτοί που τρώνε το διάστημα
~ Με τη σειρά μου προσκαλώ τους
Laplace
Penthesila
2.Die.4
Aqua
If... ιγένεια
να κάνουν το ίδιο!
Καλή διασκέδαση χιχιχι!
