Die Verbannten Kinder Evas

Come, be happy and sit near to me, 
Shadow-wested, shadow-wested misery, 
Unwilling silent bride 
Mourning in thy, in thy robe of pride 

Come, be happy and sit near to me, 
Sad as I may seem, sad as I may seem to thee 
I'm happier far than thou, 
Lady whose imperial brow is endiademed with woe 

Hasten, hasten to the bridal bead 
Underneath the, underneath the grave 'tis spread 
In gloom may our love hide 
I may rest with my eternal bride 

Kiss me, kiss me, oh thy lips are cold 
'Round my neck, around my neck thin arms, thin arms enfold 
They're soft but chill and dead 
And thy tears upon my head like points of frozen lead 

Clasp me 'till our hearts, till our hearts be grown 
Like two shadows, two shadows into one 
'Till this dreadful transport may 
Like a vapour fade away 

We may dream in that eternal sleep 
That we are not the kind of those, who weep 
Even as pleasure dreams of thee 
Thou majest dream of her with me

The Blackest Rose

Την έχω δει μελωδικά.

Gothic Horror Show και τέτοια…

LiLa… Mistress… Τους ξέρετε αυτούς; Γιατί εγώ τώρα τους έμαθα και πορώθηκα…

Elusive, No More - 2001-2009

Despite the beautiful plumage, Elusive has ceased to be and have joined the bleedin' choir invisible.

Με αυτή την ανακοίνωση, στο επίσημο σάϊτ, οι Elusive ανακοινώνουν λίγο – πολύ, το τέλος της gothic rock μπάντας που αγαπήσαμε όλοι.'

Έχοντας τρεις δίσκους στο ενεργητικό τους, οι Tommy, Jans και Christian χωρίζουν τους δρόμους τους.

Εγώ σαν φαν έχω πέσει σε βαριά κατάθλιψη, καθώς τους ακολουθώ τουλάχιστον 5 χρόνια τώρα φανατικά και έχοντας βρεθεί σε 4 λάϊβ τους, εδώ στην Αθήνα.

Κλείνοντας με ένα βίντεο, από τα πιό καινούργια τους, θα τους ευχηθώ πολύ καλή τύχη στις χωριστές σταδιοδρομίες τους – εμείς θα ‘μαστε εκεί.

Mindmachine

Σάββατο, 14 Μαρτίου 2009.

Κάναμε τάμα στο αδερφάκι 2.Die.4 να πάμε Deine Lakaien. Εγώ γκρίνιαζα, πώ πού θα πάμε τώρα, θα ξενερώσουμε, 5 κι ο κούκος θα ‘μαστε, μπλα μπλα, μα – μου λέει – ξέρεις κομμάτια, θα σου αρέσουν, έλα δε θα παίζει μόνο το Over And Done που το ‘χεις σιχαθεί και βγάζεις καντίλες, τέσπα το κάναμε το ψυχικό και βγήκε και σε καλό.

Βέβαια, το Ticket House έλεγε 30 € στη σελίδα, 35  € τελικά δώσαμε, 21:00 ότι ανοίγουν οι πόρτες, 21:30 ανοίξανε, γαμίδι gagarin – μπήκαμε μέσα, Red Bull δίνει φτερά πάρε και 4 ευρώ γιατί τα παγάκια κοστίζουν however, και το γκρουπ βγήκε στις 23:00, στη φάση που ήδη δε σε κρατάνε τα πόδια σου από την ορθοστασία από τις 19:00 που είσαι στον δρόμο.

Το σακάκι του Veljanov γάμησε – το κούρεμα δε το σχολιάζω είναι trademark – και επείσης γάμησε κι η απόφασή μου να μάθω τσέλο. Πρέπει να περιμένω 1500 € για τα γενέθλιά μου από κάποιον πολύ καλό άνθρωπο (don’t forget έχω birthday στις 27 – hint hint hint).

Τελικά τα ‘ξερα όλα τα κομμάτια, οι εκτελέσεις των κομματιών φανταστικές, τρομερός entertainer o Veljanov - “Sorry we shouldn’t joke with such matters; we are a serious band from Germany”, τη πάλευε με το καλώδιο κι ευτυχώς δε σκοτώθηκε ο άνθρωπος – κάποια στιγμή στο μιαμισάωρο είναι σίγουρο πως θα τσακιζότανε – και φυσικά διορατικός “I don’t think this will make it until the end of the night” (απευθυνόμενος στο μικρόφωνο) – και φυσικά παραπονιάρης “That’s what it happens when you don’t bring your own stuff” – Ειρωνικός (κοιτώντας τους ξενέρωτους στο πάνω πάτωμα) “Those are the rich fellows”. Ελληνομαθείς όταν παραλίγο να μας τραγουδήσει το “Λίγο θάλασσα λίγο κρασί και τ’ αγόρι μου” κι ευτυχώς μας καθησύχασε με ένα μειδιώδες “nein”!

Τελικά πορώθην – η αλήθεια είναι πώς ο κόσμος δεν μπορείς να πείς πως έκανε σαν κάφρος – όσοι γνώριζαν πολύ καλά τα κομμάτια, ίσα που τα ψιθύριζαν, ο χώρος είχε γεμίσει από ευλάβεια – καρφίτσα δεν έπεφτε.

Τρομερό σόου εγχόρδων από τον Τσελίστα/Μπασσίστα και την βιολίστα.

Τρομερή ηχητική και μάλιστα από κείνες που δε σε ξεκουφένουν και που δε στέλνουν πάνω κάτω το στομάχι σου από τα ντάπα ντούπα…

Δύο ώρες χωρίς καμμία κοίλη από έναν φανταστικό Veljanov, η φωνή του σε καθήλωνε από το πρώτο κομμάτι – καθόλου ιδρωμένος, χωρίς να δείχνει ότι σκάει, ή ότι δε μπορεί άλλο, αν είχε τη δυνατότητα θα ‘μενε εκεί μέχρι το ξημέρωμα να μας ταξιδεύει στα 20 χρόνια και βάλε ενεργής τραγουδοποιϊας.

Στο πρώτο Re-entry ήταν η πρώτη φορά που έγινε της πουτάνας. Πόδια κοπανιόντουσαν τόσο που θαρρούσες θα ‘φευγε το gagarin από τη θέση του, φωνές, σφυρίγματα – αποθέωση και μετά ευλάβεια πάλι.

Είπαν άλλα δύο τραγούδια, και σκερτσόζικα ο Veljanov είπε “Καληνύχτα” σε άπταιστα Ελληνικά (ευτυχώς ανέβηκε Levels) και αποχώρησε αυτάρεσκα για να ξαναβγούν στη σκηνή μέσα από την αποθέωση, και να κλείσουν τη συναυλία με το “Love Me To The End”, αφού το προλόγησε λέγοντας “All things come to an end” και προδιαθέτωντας τον πανικό που μόλις έσπειρε.

Εν ολίγης όχι απλά άξιζε τον κόπο αλλά θα ξαναπήγαινα με τη πρώτη ευκαιρία.

Εμ, όταν ο συνήθης παπάρας βάζει το χειρότερο κομμάτι τους (Over And Done) κι αφήνει έξω ύμνους όπως το “Mindmachine” (η νέα μου πόρωση), ή όπως το “Reincarnation”, το “Return”… Τί να πεις…

Χάρηκα που τους γνώρισα μέσα από στην ουσία ένα ακουστικό κουϊντέτο, και δηλώνω επισήμως fan με τα μπούνια…

Θα κλείσω με το Mindmachine… Ακούστε το μή σας πάρει ο διάλος… ;-)

[Review] Deathstars – Night Electric Night

Ναι!

Μετά το Termination Bliss που μας διασκέδασε με το κυνικό Cyanide και το Blitzkrieg ήρθε το τρίτο άλμπουμ των Σουηδών Deathstars – όπου είναι και από τα λίγα συγκροτήματα με support στους Cradle Of Filth στο βιογραφικό τους – με τίτλο “Night Electic Night”.

Στο ίδιο μοτίβο Gothic/Tanz/Industrial Metal και καθαρές μουσικές επιρροές από την Γερμανική New Age – Σε πολλούς θα θυμίσουν “μαλακούς” Rammstein μουσικά, στιχουργικά κάτι ουδέτερο και τα back vocals κλασσικά Wannabe Dani Filth και οι μελωδίες είναι καθαρά γότθικες.

Αξιόλογος δίσκος, στα πατήματα των προηγούμενων δύο, λίγο πιό δουλεμένοι και ισορροπημένοι - ξέρεις όταν τους ακούς ότι είναι οι Deathstars.

Παραθέτω το κομμάτι Opium το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα…

Επίσης ιδιαίτερα είναι τα tracks The Fuel Ignites και Chertograd.

[Review] Scream Silence – Apathology (2008)

Υπερδυναμικό come back για μία από τις πλέον λατρεμένες μου Gothic Rock μπάντες, τους Scream Silence που ξεκίνησαν τη πορεία τους το 1999 και κανείς δε το περίμενε πως το πρώτο τους αλμπουμ θα είναι Album Of The Month στο πολύ γαμάτο και “δικό μας” περιοδικό Orcus.

Μετά από τα Creed, Timid Try, Somewhere έρχεται και ένα track από το αρκετά δυνατό APATHOLOGY να με συναρπάσει.

11 Τραγούδια σε έναν δίσκο Must Have, που ακούγεται πολύ άνετα, στο καθαρό electro goth στυλάκι των Scream Silence, με πολύ καθαρό στίχο, ήχο, φωνή ωραιότερη από ποτέ και εκπληκτικές μελωδίες μέσα στην μελωδία (μα γι αυτό είναι goth, dear) θα σας ταξιδέψουν σε έναν κόσμο απελπισμένης φαντασίας, αγάπης, ταξιδιού.

Αξίζει να το ακούσετε ακόμα κι αν δεν είστε Γότθοι.

Οι δε Γότθοι, θα το χουν ήδη ξεσκίσει φαντάζομαι…

Παραθέτω το αγαπημένο μου Track του δίσκου Killing Assey.

Περιμένω σχόλια από μεν κι από δεν…

LYRICS:

You call me the waste of your life
A tiny spot and
I call it the spice that you've called to hot
I call it demand of daylight

A piece of real life
But you call it "trust" in dirty hotels
And what i desired my whole life
All I believed in

But I found the truth in the minutes i got
And all i adore
All I would die for
You just take it as a matter of course

Kill and raze me

All of your swearing
Just another
Killing essay

Kill and raze me
Only to give me
Your talion try

For what I've begun
So call me the waste of your life
I call it fate and
careless and brave i follow behind