ΒΓΕΝΟΠΑΤΕΡΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΑΙΟΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ, ΤΕΛΙΚΑ.

Γίνεται της ΠΟΡΝΗΣ εκεί στη ΠΑΕ.

Ο Πατερούλης λέει δεν άντεξε την αγανάκτιση του κόσμου και αποχωρεί από τη… σαπίλα που τον χειροκροτούσε όταν δεν ήταν ο κολλητός του στη μέση.

Ο Πάρε τη ΠΑΕ  περιμένει να φτιαχτούν μόνα τους τα πράγματα, και μόνο για εξώδικα και λοιπά ακούγεται το όνομά του: “Oπως τα φτιαξάνε, ας τα καθαρίσουν τώρα μόνοι τους. Δεν ασχολούμαι με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός”.

Ο Κυρ-Ανδρέας από κει και πέρα, άφαντος. 100 Αμπράμοβιτς, 500 Μουρίνιο και περίπου 499 Ντρογκμπά όλα μαζί σε συσκευασία δώρου, ο κύριος θα κάνω θα ράνω και –αλήθεια, καλέ– δε χρησιμοποιώ τον Παναθηναϊκό για προσωπική προβολή, ο κύριος εμφανίζομαι μόνο μετά από ήττες Ολυμπιακού Α’ & Β’ για να πώ μιά μαλακία και μετά ξαναχάνομαι, είναι από πολύ πίσω παραιτημένος από την οικογένεια του ΠΑΟ μας. Ποιά ΠΕΚ και παπάρια, ποιά μετοχικά κεφάλαια.

Ο ένας από μας ο καημένος προσπαθεί να συναιτήσει τον κολλητό Α’:  «Δεν γίνεται ο καθένας με το παραμικρό να λέει φεύγω. Από πού φεύγεις; Τι σημαίνει αυτό; Από το μαγαζί σου φεύγεις; Ο Παναθηναϊκός είναι κάτι μεγάλο και δεν μπορείς από αυτόν να αποχωρείς έτσι, χωρίς να τον έχεις βάλει σε σωστό δρόμο». Αχ βρέ Θανάση. Ούτε καν ο αδερφός σου δε σκέφτεται έτσι.

Από την άλλη, έφυγε –ορθώς– ο Νίκος Νόπλιας (του οποίου θα του ‘χει γυρίσει το κωλάντερο από τα γέλια since του Σαββάτου)  αλλά ο νέος προπονητής ήρθε πολύ σάτρα-πάτρα. Δε σας έκανε ρε μάγκες ο Γιάτσεκ; Και λέγαμε κι όλας στο ματς με τον Ηρακλή, ωραία είδε ο άνθρωπος τα χειρότερα και τα καλύτερα. Σκατά κι αυτός, μην επαναλαμβάνομαι. Refer στα 2 προηγούμενα ποστ μου. Τώρα λέει αφήνει έξω ουσιαστικά το 98% των καλοκαιρινών μεταγραφών, τον Πλεσσίς, τον Γκαρσία (?????!!!!!!!) και τον Γκοβού – πού να πήγε άραγε η δεύτερη ευκαιρία.

Εχω ακούσει πολλά αυτές τις μέρες, ότι ο νέος ακολουθεί εντολές από τους Βγενοπατέρες, τον Τζίγγερ και τη ΝΑΣΑ για το ποιοί θα χρησιμοποιούνται και πού. Ότι η (ομολογουμένως) μαλακία του Τζίγγερ το καλοκαίρι να κάνει το πρώτο ράγισμα στη πολυμετοχικότητα, είχε αντίκτυπο στις προπονήσεις των παιχτών… Και λέω κι εγώ τώρα… Μήπως ο Τζίγγερ έβγαλε και πρόγραμμα προπονήσεων και τους ξύπναγε το πρωϊ φορώντας φόρμες να τους κάνει τη προθέρμανση.

Εμείς οι οπαδοί πάλι μιά ζωή στη διχόνοια.

Και φέτος δεν την έφερε ο Τζίγγερ. Την έφερε το γνωστό κωμικό σχήμα Friends Forever όσο κι αν δε σας αρέσει.

Και για να τελειώνει αυτή η ιστορία, ο Τζίγγερ έφαγε ΤΟ ΕΠΙΚΟ κράξιμο τόσα χρόνια, μερικές φορές άδικα, μερικές φορές δίκαια και όχι απλά δεν έφυγε αλλά έκατσε και έτρωγε σφαλιάρες. Πού να ‘τρωγε τόσο λεκτικό ξύλο ο θέλω να γίνω καπετάνιος αλλά ξενερώνω άσχημα που ο κόσμος έχει απαιτήσεις;

Η προσωπολατρεία δεν είναι υπέρ μας, όπως  και είναι το ίδιο και ο εμφύλιος. Και δε φταίνε οι σύνδεσμοι κι ο Φορέας, αλλά μερικές ομάδες ΜΩΡΩΝ (και με τις 2 έννοιες) που σπέρνουν αυτή τη διχόνοια. Σε μεγάλο φόρουμ Παναθηναϊκών δε μπορείς να ‘χεις ελεύθερη γνώμη, καθώς στρέφονται ΟΛΟΙ εναντίον σου, σε βρίζουν σε λένε γάβρο και σε banάρουν για πλάκα.

Ποιοί είναι αυτοί; Κάποια πιτσιρίκια τα οποία δεν έχουν πατήσει πόδι ποτέ στο γήπεδο και ουσιαστικά τα παίρνουν από τον κάθε Βγενόπουλο (το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο).

Στην ομάδα μας τα λάθη που έγιναν είναι πολλά.

Όταν βγαίνει ο Τζίγγερ και ΧΑΡΙΖΕΙ 25% των μετοχών στους άλλους μετοχικούς, γιατί οι άλλοι κοτεύουν; Κυρίως ο Βγενόπουλος που μας έχει φλομώσει στο όνειρο αλλά προφανώς δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.

Ο Κόσμος φταίει, Πατερούλη είπες. Γι αυτό αποχωρείς.

Ο κόσμος που σε χαιρέτησε, σε χειροκρότησε, που είδε στο πρόσωπό σου έναν άνθρωπο με αρχίδια να μή μασάει πουθενά και να κάνει τα όνειρά μας πραγματικότητα; Ποιά όνειρα δηλαδή, ένα νταμπλ και μηδενικό στην Ευρώπη. Τουλάχιστον με τους Βαρδινογιαννέους κάναμε και πορείες. Αλλά μερικοί θυμάστε μόνο τον Μπίτσκαν και τον Βόουτερ και τον Μίτου.

Δε θέλω ούτε τον Τζίγγερ πρόεδρο, και σίγουρα δε θέλει ούτε αυτός. Αλλά απέδειξε ένα πράγμα: στα δύσκολα … μόνο εκείνος έμεινε τελικά. Και τους κάνει και πλάκα κουνώντας τους το 25% και χαμογελώντας ηδονικά.

Ακόμα και οι γάβροι το πήραν χαμπάρι το παραμύθι του Πατέρα. Οτι έπαιξε δηλαδή το παιχνίδι του Μαρινάκη. Αφού αυτό έκανε. Ενα κάρο στημένες διαφωνίες και σύστριγγλα στα ΔΣ και στη ΚΕΔ και τελικά ο ένας πιάνει τον κώλο του άλλου όταν σωπάσουν τα ραδιόφωνα.

Ο Ερασιτέχνης διαλύεται, παρεμπιπτώντος. Δε ξέρω αν το ξέχασε κανείς.

Κι έχω και τον Βωβό τον ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΗ να μας κάνει τη χήρα στο κρεβάτι. Ούτε γήπεδο για τώρα.

Και μόλις διάβασα ότι ο πάρε τη ΠΑΕ είχε ραδιοφωνική λογοδιάρροια και είπε ότι στη ΠΑΕ δεν έχουν λεφτά για να νοικιάσουν σπίτι στον νέο. Κάτσε να ριζώσει πρώτα… Τσάμπα να πάνε μπροστά τα έξι νοίκια; Εγώ δεν τον βλέπω να κάθεται γενικότερα.

Λοιπόν, όλοι έχουμε κάνει λάθη. Κι ήμαστε πολύ αχάριστοι και ώς Ελληνες ξεχνούμε πολύ εύκολα. Θυμηθήκαμε πάλι τον Τεν Κάτε που με τη ψυχή στον κώλο τελειώνανε τα 90λεπτα, πού σώθηκε ότι πρόλαβε να σώσει μόνο από τη φυσική κατάσταση.

Είμαστε αχάριστοι γιατί ξαφνικά ο Καραγκούνης έγινε υπάλληλος και μαλάκας και θυμάμαι πολλές προσφορές του Καραγκούνη στον ΠΑΟ.

Σας φουσκώσανε τα μυαλά κύριοι και θέλετε μόνο ντίβες και ονόματα. Λες κι ο Βαζέχα, ο Κολλιτσιδάκης και ο Σαραβάκος παίξανε 10 χρόνια πρώτα στη ManUtd και την Arsenal και μετά μεγαλούργησαν σε μας.

Είστε όλοι θύματα του Κόκκαλη, ΟΛΟΙ. Από τον janitor της Παιανίας μέχρι και τον τελευταίο παίχτη και παράγοντα. Και φταίτε εσείς γι αυτή τη κατάντια. Μας έβαλε ο Κόκκαλης στο τριπάκι να θέλουμε ΠΑΝΤΑ το ντάμπλ και ποιός τη χέζει την Ευρώπη, μας έβαλε να τρωγόμαστε μόνοι μας με τον Φιλιππίδη να λέει τους παίχτες ΚΟΤΕΣ που δε βγήκαν ζωσμένοι με χειροβομβίδες για να αντιμετωπίσουνε τους κάφρους, ο Τζίγγερ που τους άφησε για να μή τον πεί κανείς ΚΟΤΑ. Και τί γίνατε κύριοι; ΚΟΤΕΣ. Σε ιδέες, σε φιλοσοφία, στα πάντα, ΟΛΑ, γίνατε ΚΟΤΕΣ.

Και τί καταφέρατε, κύριοι;

Οι παίχτες σας να πατάνε περιοχή και να μή μπορούν να κάνουν ένα σουτ της προκοπής, να διώχνετε τον Μάτος και τον Ιβανσιτς (που δε σας αρέσει τρομάρα σας) επί ΤΕΝ ΚΑΤΕ που δώσατε πόσα λεφτά κύριοι για να αγοράσετε τα δικαιώματά τους;

Καταφέρατε κι οι παράγοντες να πετάνε τη καυτή πατάτα ο ένας στον άλλον, και τελικά καταφέρατε να κάνετε το βρωμολίμανο να γελάει μαζί μας.

Συγχαρητήρια.

 

Και στον διάολο.