Παγκόσμια Μέρα Βουτιάς Θα Ανακυρηχθεί Η Μέρα Αποχώρησης Του Τζόρτζεβιτς

Οι Ελληνες την έχετε αυτή τη μαλακία!

Οχι μόνο ο Θανών δεδικαίωται αλλά και ο αποχωρών!

Αντί να πούμε μπράβο, γειά σου και στα τσακίδια, ειδωλοποιούμε έναν άνθρωπο που από τα 150 γκολ που έχει σημειώσει, τα 120 είναι πέτσινα πέναλτι!

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εξυμνούμε την Ντιβίστικη και Νταηλίδικη συμπεριφορά του προς τους διαιτητές και τους παράγοντες! Δεν είσαι ο Τζωρτζ Μπέστ, είσαι ένα πλάσμα που είναι σαν να έχει βγεί από σειρά με εξωγήϊνους ή κομπάρσος για λευχαιμία στο E.R!

Κι όταν κρεμάσεις – επιτέλους  – τις γόβες PUMA, θα πούμε ΑΜΗΝ όσοι σε βλέπαμε να κάνεις σαν πυροβολημένο σε κάθε επαφή, να κάνεις 5-6 βήματα ζεϊμπέκικου μέχρι να πέσεις εντός περιοχής και να κερδίσεις το πέναλτι, να το παίζεις και πολύ βαρύς γκόμενος στους παράγοντες.

Θα πούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και θα σε χαιρετήσουμε μουτζώνοντας.

Στον διάολο να πας εσύ και το συνάφι σου.

To βίντεο αφιερωμένο στους άρρωστους προσωπολάγνους. Είναι το καλύτερο παράδειγμα για αυτό το μίασμα του ποδοσφαίρου.

Sous nos pieds fanaient les fleurs…

 

Je regardais ton cou et ses rivières brisées
Elles creusent comme un couteau nos chairs martyrisées
Je sais que rien n'arrête ses conquêtes meurtrières
S'écrasent sur les rochers les vagues de nos poèmes

J'ai tenu dans ma main des océans glacés
J'ai vu mourir des loups et des oiseaux blessés
J'ai vu des corps brûler et des empires tomber
La mer se déchaîner et puis tout emporter

Nos vies sont si fragiles qu'elles brûlent comme l'alcool
A peine un pied par terre que la mort colle nous bottes
Je n'ai rien à pleurer ni même à regretter
J'attends le cou brisé devant des jouets cassés

Nous étions déjà si seuls, nous nous sentions désarmés
Je me souviens de tes pleurs et rien pour te consoler
Nous avions longtemps parlé, nous nous sentîmes oubliés
Sous nos pieds fanaient les fleurs, et tout s'est terminé…

 

Dernière Volonté

Τίτλος #500 – Μιμηθείτε Τις.

Μετά από το τμήμα ανδρικού μπάσκετ, το οποίο ναι μεν έχει πάντα ραντεβού με τουλάχιστον έναν τίτλο ετησίως – μου έχει σπάσει τα νεύρα, δε, με τα τελευταία καμώματα – το τμήμα γυναικείου βόλλεϋ έχει πάντα τέτοια εποχή τη παράδοση να μας κάνει υπερήφανους και χαρούμενους!

Καιρός για μερικούς άντρακλες γραψαρχίδες να τις μιμηθούν.

Μπράβο ρε γυναικάρες!

Twenty Four | Όχι ώρες. Χρόνια.

Ευτυχώς δεν είμαι ο Κίφερ Σάδερλαντ, ούτε η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν μία προπαγανδιστική δευτέρας διαλογής σειρούλα.

Μέσα σε μία συμβατική χαρά, σήμερα, 27 Μαρτίου, γιόρτασα τα γενέθλιά μου.

Κάποιοι με θυμήθηκαν, και τους ευχαριστώ μέσα από τη πιό σκοτεινή μαρμαρυγή της αγάπης μου.

Σβήνοντας τα κεράκια, – δίχως τη μακαβριότητα του μεγάλος να γίνεις – άφησα πίσω μου έναν από τους χειρότερους χρόνους της ζωής μου.

 

Και η έκφραση Δεν είσαι πιά παιδί, με πλησιάζει τρομακτικά.

Ή μήπως είναι ήδη εδώ;

Δεν Είναι Μόνο Το Τμήμα Ποδοσφαίρου Χάπατα!

Είναι η 100ή φορά φέτος που το κάνει αυτό ο ΠΑΟ στο μπάσκετ.

+15 και χάνει σήμερα, +22 τη προηγούμενη φορά και το ματς στη παράταση.

Ούτε Πρωτάθλημα, ούτε τίποτα κύριοι δε θα σηκώσετε φέτος έτσι όπως πάτε.

 

Κι αύριο οι εφημερίδες δε θα γράψουν τίποτα αύριο! Όχιιιιιιιι, μή πειράξουμε τους Γιαννακόπουλους, άλλωστε γιατί όχι, τόσες κούπες μας φέρανε, μήν είμαστε κι απαιτητικοί! Τί παρανοϊκό έχει το να κερδίζεις με +10 και πάνω διαφορά και μετά να χάνεις; Δεν είναι ψεγάδι, ούτε αστάθεια ούτε τίποτα. Είναι νορμάλ για μιά ομάδα που παίζει για το Τρεμπλ κάθε χρόνο.

Μόνο η σκουάδρα του ποδοσφαίρου αποτελείται από σκατάδες, νιανιάδες, μπαλαρίνες, ντίβες, και δημοσιοϋπαλλήλους!

Μόνο τα μισά ζυγίζετε, και τα άλλα μισά που σας πονάνε πιό πολύ, ούτε που τα ακουμπάτε!

Να χαρώ εγώ αντικειμενικότητα!!!

Ε, όχι ρε παιδιά. Πουθενάδες είναι και το τμήμα μπάσκετ φέτος.

Δε θα σας κάνει ντα ο Παύλος άμα τον κριτικάρετε.

Bad mood

In My Dreams I Fly

Λατρεύω τα όνειρα…

Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα εκεί…

Να ανασάνω κάτω από τη θάλασσα,

να πετάξω ψηλά από τις πόλεις,

ή να τρέχω δίχως ρούχα στη Χαβάη…

Η πιό τέλεια επιστήμη, που ποτέ δε θα ‘χω την ευκαιρία να σπουδάσω, παρά μόνο να τη μελετήσω…

Ο Υπνος…

 

ΥΓ. Αν κάποιος γνωρίζει βιβλία ή sites (Αγγλικά/Ελληνικά) για τον ύπνο, την R.E.M., τα Lucid Dreams, τη παράλυση ύπνου, την Out-of-body-Experience, και γενικά πράγματα που αφορούν στον Υπνο, αφήστε μου ένα comment… :-)

Αρρώστια!

Λέϊντις εντ Τζέντλμεν, κρύωσα! Η μάλλον κάποιος με κόλλησε, πφτ.

Οπότε δικαιολογίστε μου αυτή την αδράνεια εδώ και μιά δυό μέρες!

Παρά ταύτα,

σήμερα χάρηκα τον Παναθηναϊκό στο βόλλεϊ, αν και μας έσκασαν τα κωλόπαιδα πρώτα χάνοντας 2-0 τελικά κέρδισαν 2-3 και είναι στον σημερινό τελικό!

Αντε, ο 500-ος τίτλος να ‘ναι το 5-ο ευρωπαϊκό του Συλλόγου μας!

 

Δεύτερον, όπως κάθε σοβαρός άρρωστος άνθρωπος, έχω χέρια και μυαλό μόνο για mortal kombat. Το Armageddon συγκεκριμένα.

Το βίντεο βέβαια είναι από το Deadly Alliance αλλά λατρεύω τον Mavado, κόβει κώλους. Ρωτήστε το αδέρφι 2.Die.4 που έχει υποφέρει από τα Fatality εδώ και καμμιά βδομάδα!!

Οπότε, καθώς σωστά μαντέψατε, τα νέα μου έχουν τηλεόραση, Playstation, σούπες, χυμούς και βουλωμένη μύτη.

Ελπίζω να ‘μαι καλύτερα σήμερα και το ίδιο ελπίζω και για σας!

Ta-da for now.

 

ΥΓ: Αγαπάμε Stacy Haiduk. (Ετσι γιατί έχω καιρό να το δηλώσω…)

Ούτε Ο Χριστός, Ούτε Ο Βούδας, Μήτε Κανείς Άλλος… Ο Μεσσίας Είναι…

Forsaken

 

I feel the coldness in my heart
I wish that you could be with me
I wish you could heal my endless pain
And take me away from all my fears
But I'm trapped in my world of doubts
I'm not free to follow you
I know you would give everything you got
And you would handle me with care

I will never forget the moment
when you looked into my eyes
When I touched your skin
for the first time,
I felt heaven in my hands

|

So I tried to close my eyes
And I'm dreaming me away
In my dreams you hold me tight
In my dreams you're always here
I never want to wake up again
Don't want to face reality
You're so far away from me
But you will always be in my dreams

 

BlutEngel

In My Dreams

Demon Kiss LTD Edition

Mindmachine

Σάββατο, 14 Μαρτίου 2009.

Κάναμε τάμα στο αδερφάκι 2.Die.4 να πάμε Deine Lakaien. Εγώ γκρίνιαζα, πώ πού θα πάμε τώρα, θα ξενερώσουμε, 5 κι ο κούκος θα ‘μαστε, μπλα μπλα, μα – μου λέει – ξέρεις κομμάτια, θα σου αρέσουν, έλα δε θα παίζει μόνο το Over And Done που το ‘χεις σιχαθεί και βγάζεις καντίλες, τέσπα το κάναμε το ψυχικό και βγήκε και σε καλό.

Βέβαια, το Ticket House έλεγε 30 € στη σελίδα, 35  € τελικά δώσαμε, 21:00 ότι ανοίγουν οι πόρτες, 21:30 ανοίξανε, γαμίδι gagarin – μπήκαμε μέσα, Red Bull δίνει φτερά πάρε και 4 ευρώ γιατί τα παγάκια κοστίζουν however, και το γκρουπ βγήκε στις 23:00, στη φάση που ήδη δε σε κρατάνε τα πόδια σου από την ορθοστασία από τις 19:00 που είσαι στον δρόμο.

Το σακάκι του Veljanov γάμησε – το κούρεμα δε το σχολιάζω είναι trademark – και επείσης γάμησε κι η απόφασή μου να μάθω τσέλο. Πρέπει να περιμένω 1500 € για τα γενέθλιά μου από κάποιον πολύ καλό άνθρωπο (don’t forget έχω birthday στις 27 – hint hint hint).

Τελικά τα ‘ξερα όλα τα κομμάτια, οι εκτελέσεις των κομματιών φανταστικές, τρομερός entertainer o Veljanov - “Sorry we shouldn’t joke with such matters; we are a serious band from Germany”, τη πάλευε με το καλώδιο κι ευτυχώς δε σκοτώθηκε ο άνθρωπος – κάποια στιγμή στο μιαμισάωρο είναι σίγουρο πως θα τσακιζότανε – και φυσικά διορατικός “I don’t think this will make it until the end of the night” (απευθυνόμενος στο μικρόφωνο) – και φυσικά παραπονιάρης “That’s what it happens when you don’t bring your own stuff” – Ειρωνικός (κοιτώντας τους ξενέρωτους στο πάνω πάτωμα) “Those are the rich fellows”. Ελληνομαθείς όταν παραλίγο να μας τραγουδήσει το “Λίγο θάλασσα λίγο κρασί και τ’ αγόρι μου” κι ευτυχώς μας καθησύχασε με ένα μειδιώδες “nein”!

Τελικά πορώθην – η αλήθεια είναι πώς ο κόσμος δεν μπορείς να πείς πως έκανε σαν κάφρος – όσοι γνώριζαν πολύ καλά τα κομμάτια, ίσα που τα ψιθύριζαν, ο χώρος είχε γεμίσει από ευλάβεια – καρφίτσα δεν έπεφτε.

Τρομερό σόου εγχόρδων από τον Τσελίστα/Μπασσίστα και την βιολίστα.

Τρομερή ηχητική και μάλιστα από κείνες που δε σε ξεκουφένουν και που δε στέλνουν πάνω κάτω το στομάχι σου από τα ντάπα ντούπα…

Δύο ώρες χωρίς καμμία κοίλη από έναν φανταστικό Veljanov, η φωνή του σε καθήλωνε από το πρώτο κομμάτι – καθόλου ιδρωμένος, χωρίς να δείχνει ότι σκάει, ή ότι δε μπορεί άλλο, αν είχε τη δυνατότητα θα ‘μενε εκεί μέχρι το ξημέρωμα να μας ταξιδεύει στα 20 χρόνια και βάλε ενεργής τραγουδοποιϊας.

Στο πρώτο Re-entry ήταν η πρώτη φορά που έγινε της πουτάνας. Πόδια κοπανιόντουσαν τόσο που θαρρούσες θα ‘φευγε το gagarin από τη θέση του, φωνές, σφυρίγματα – αποθέωση και μετά ευλάβεια πάλι.

Είπαν άλλα δύο τραγούδια, και σκερτσόζικα ο Veljanov είπε “Καληνύχτα” σε άπταιστα Ελληνικά (ευτυχώς ανέβηκε Levels) και αποχώρησε αυτάρεσκα για να ξαναβγούν στη σκηνή μέσα από την αποθέωση, και να κλείσουν τη συναυλία με το “Love Me To The End”, αφού το προλόγησε λέγοντας “All things come to an end” και προδιαθέτωντας τον πανικό που μόλις έσπειρε.

Εν ολίγης όχι απλά άξιζε τον κόπο αλλά θα ξαναπήγαινα με τη πρώτη ευκαιρία.

Εμ, όταν ο συνήθης παπάρας βάζει το χειρότερο κομμάτι τους (Over And Done) κι αφήνει έξω ύμνους όπως το “Mindmachine” (η νέα μου πόρωση), ή όπως το “Reincarnation”, το “Return”… Τί να πεις…

Χάρηκα που τους γνώρισα μέσα από στην ουσία ένα ακουστικό κουϊντέτο, και δηλώνω επισήμως fan με τα μπούνια…

Θα κλείσω με το Mindmachine… Ακούστε το μή σας πάρει ο διάλος… ;-)

Ο Παύλος Ο.. “Θεός” Δεν Ασχολείται Με Τη Μπάλα…

Τέτοια δήλωσε ο κ.κ. Γιαννακόπουλος, μέλος της ΠΕΚ κατά τ’ άλλα, στον NovaSport FM.

Κύριε Γιαννακόπουλε, ντροπή σας και αίσχος.

Τί πάει να πεί “Δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο”, από τη στιγμή που το Τριφύλλι είναι παντού κι εσείς θα ‘πρεπε να το προσκυνάτε;

Δε καταλαβαίνω προς τί αυτή η ανοχή για τον κύριο Γιαννακόπουλο.

Τί παπάρα είναι αυτή που πάτε να τους πείσετε όλους ότι μόνο όσα τμήματα είναι υπό εσάς αξίζουν;

Τί ανοχή είναι αυτή στην κάτω του μετρίου απόδοση του τμήματος μπάσκετ;

Όλα κι όλα δηλαδή δεν είναι μόνο οι παίχτες που βρίσκουν τον Παναθηναϊκό σκαλοπάτι καριέρας, αλλά και οι διοικούντες;

Ο μεν Γιαννακόπουλος δεν ασχολείται το παιδί, μή τον χαλάτε, αφήστε τον να χαίρεται με τη ξεφτίλα του +22 σε +0 και παράταση από κάποια Μάλαγα,

ο δέ Βγενόπουλος, έχει τον Παναθηναϊκό χόμπι, έχει γίνει μαϊντανός, μας ζάλισε τον έρωτα έναν χρόνο πριν με τη ΠΕΚ και με τα δε πάει άλλο, και κάνει ακριβώς τα ίδια. Βγαίνει να μιλήσει μόνο όταν υπάρχει ήττα και γκρίνια για να μας πείσει ότι όλα πάνε τέλεια και υπέροχα. Περί Τσέλσι και παπάρες ήταν μέχρι να περάσει το δικό του.

Ο Τζίγγερ μόνος του τη παλεύει για το γήπεδο που στη τελική ο ίδιος θα πληρώσει κι όχι ο Ελληνικός λαός όπως το τηγάνι, και τελικά δε καταφέρνει τίποτα,

κι ο Πατέρας μένει μόνος του να παλεύει με τη γκρίνια, με τον Αντωνίου, με τον οποιονδήποτε, και με το να μας φουσκώνει τα μυαλά – όπως ο Βγενόπουλος – περί μεγάλου κεφαλαίου και ποιοτικών μεταγραφών.

 

Ο Τζίγγερ ήταν ένας τουλάχιστον, τώρα έχουμε να ακούμε μαλακίες από τρεις συν έναν.

Η Αυτοπροβολή, κύριοι, είναι θανάσιμη όταν προσπαθείτε να μας πείσετε πώς δεν υπάρχει εμφύλιος.

Αυτή είναι η αλήθεια, αδέρφια.

Και σε κάτι φόρουμ, τον Παυλάκο τον έχετε Θεό και σας πληρώνει για να είστε ανεγκέφαλοι.

Τόσο μαλάκες είστε δηλαδή.

Πότε θα καταλάβετε πως η χολέρα δεν είναι τόσο αυτοί που διοικούν αλλά τα δικά σας τα άδεια κεφάλια;

Στο διάολο να πάει κι ο Γιαννακόπουλος, κι ο Τζίγγερ κι όλοι τους. Στον αγύριστο.

Ε άϊ σιχτήρ πλέον…

Get Up. Survive. Get In Bed Again.

- Βάλαμε και το msn live 2009, όχι τίποτα άλλο αλλά κάποια στιγμή θα αναγκαζόμουν. Χαιρέτισα το υπέρτατο BATMANικό μου skin, έκανα τον σταυρό μου ανάποδα, χαιρέτησα τον Αλλάχ και έκανα και θυσία ένα σφαχτάρι στον Διόνυσο, και το εγκατέστησα.

Αποστειρωμένο το Windows Live Mail… Χάλια.

Να διαλέγεις τα χρώματα στη παλέττα, μωβ να του λες, ροζ να το εμφανίζει.

Ασε που αισθάνθηκα σαν να μουν ειδικών αναγκών. ΝΑ! κάτι γράμματα στις επιλογές.

Δε λέω, καλούλι, αλλά λησμονώ ήδη το MSN 8.5 …

- Αυτή τη Νάταλι Θάνου, ποιός τη πηδάει και τη τρώμε στη μάπα κάθε βράδι μεταμεσονύκτια στο STAR;

Οι κουλτουριάρες ταινίες τους φταίξανε και τις βάζουνε με Χ. Τις διαφημίσεις θα ‘πρεπε να τις κάνουν ban με τη μία.

- Στο Ισραήλ είδατε αυτόν που πήγαν να τον διασώσουν και τελικά τους έφυγε από τα 100 μέτρα;

Hilarious. Ποιός ξέρει. Μπορεί να τους ρώτησε τί τρέχει πιό γρήγορα από ένα νόμισμα στη κατηφόρα.

- Η Πανάθα πέρασε πρώτη στον όμιλό της στην Ευρωλίγκα. Από την αδιάφορη Μάλαγα. Στη παράταση. Και κέρδιζε και με 22 πόντους διαφορά κάποια στιγμή.

Μήπως κάποιος πρέπει να κριτικάρει και τους Γιαννακόπουλους κάποια στιγμή; Γιατί δε πρόκειται ούτε Πρωτάθλημα, ούτε το Πέμπτο να το πάρουμε με τέτοιες μαλακίες. Γιατί τόση ανοχή, δε το καταλαβαίνω.

- “Strange Frequency” λέγεται η ταινία που με καθήλωσε πριν από τρείς νύχτες. Σπονδυλωτή, έχοντας κοινό παρονομαστή τη Μουσική. Αξίζει τον κόπο. Λίγο από Twilight Zone και κάτι από “Το Μάτι Της Γάτας” του Stephen King, οι πιστοί και μή, του είδος, προσέλθετε.

- Πτώματα στη Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Από το www.in.gr:

Στάση στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στην Τεχνόπολη, κάνει στις 7 Φεβρουαρίου η πρωτότυπη, και για πολλούς μακάβρια, έκθεση Bodies. Πρόκειται για την παρουσίαση αληθινών ανθρώπινων σωμάτων και μεμονωμένων οργάνων, από τα εργαστήρια του ιατρικού πανεπιστημίου Dalian Ρlastination της Κίνας.

Η έκθεση, που θα διαρκέσει μέχρι τις αρχές Μαΐου και τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, περιλαμβάνει 217 εκθέματα: 17 ολόκληρα σώματα και 200 όργανα.

Οστά και ζωτικά όργανα, αγγεία, μύες και νεύρα εν ώρα δράσης (π.χ. πετώντας έναν δίσκο ή κλωτσώντας μια μπάλα) αλλά και οι φθορές που υφίσταται το σώμα από το υπερβολικό φαγητό, την έλλειψη άσκησης ή το κάπνισμα (ένας μαύρος από τη νικοτίνη πνεύμονας εκτίθεται δίπλα σε έναν καθαρό) θα περιμένουν όσους έχουν την περιέργεια να δουν πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα.

Tα ανθρώπινα σώματα ανήκουν σε ανθρώπους που είτε ήταν δωρητές σώματος, είτε η σορός των οποίων δεν ζητήθηκε από τους οικείους τους, έχουν πεθάνει από φυσικά αίτια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι προφανή και τα ιατρικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν.

Μέχρι σήμερα η έκθεση έχει προσελκύσει πάνω από 11 εκατ. επισκέπτες από το Λας Βέγκας ώς το Σάο Πάολο και από τη Βαρκελώνη ώς την Πράγα.

Μακάβριο αλλά μοναδική ευκαιρία.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά δε νομίζω πως θα χουμε ξανά την ευκαιρία να αποκοπούμε από τους σχολικούς σκελετούς τύπου DeAgostini και τις πλαστικές σπλήνες.

Στη τελική μέσα μας τα ‘χουμε, big deal.

Για γερά στομάχια, only.

Τί Κόσμος Είναι Αυτός…

Ισως κάποιοι να θυμάστε το κομμάτι των ΜΟΝΤΑΖ

Τι κόσμος είναι αυτός που ψάχνει
στο φεγγάρι να βρει αλήθεια στο κενό
τι κόσμος είναι αυτός
που πάει στο φεγγάρι
και τα παιδιά του πολεμά

Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας
κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις
να μας κεράσεις μαχαιριά

Τι κόσμος είναι αυτός
πουλάει συνειδήσεις
καταβροχθίζει συνεχώς
τι κόσμος είναι αυτός
που πλημμυρίζει δάκρυ
τι δακρυσμένος ουρανός

Ε ουρανέ...

Ηθοποιοί που παίζουν
που παίζουν κάποιο ρόλο
σε μια απέραντη σκηνή
νεκρομανείς γυρεύουν
γυρεύουν να τους δώσεις
σε κάποιο ηρώο προτομή

• Ζωάκια κακοποιημένα

• Παιδιά κακοποιημένα

• Bloggers ακάθαρτοι κολλημένοι πολιτικάντηδες

• Παιδάκια με iPhone

• Σκυλάδες με ύφος Ροκά

• Γύφτοι με BMW

• Πορνόγεροι

• Πλαστικά βυζιά

• Φτιαγμένες κοιλιές

• Ψεύτικες ιδέες

• Σαρκοφάγοι

• Ανεπίκαιροι ήρωες

• Λανθασμένος εθνικισμός

• Λανθασμένος σοσιαλισμός

• Ταμπέλες

• Ανθρωποι που δεν αντέχουν το παράξενο

• Πατεράδες που δε μιλούν στα παιδιά τους και πάνε στο γελοίο Σωματείο των Ενωμένων Πατεράδων

• Πουτάνες γυναίκες κι άνδρες, στη ψυχή, στην εμπειρία

• Ερωτες εφήμεροι, πλαστικοί, ψεύτικοι

• Το αίμα για το αίμα

• Παπάδες που τον καρφώνουν στα αγοράκια

• Σαχλεμένο Σινεμά

• Πουλημένοι ποδοσφαιριστές

• Πεθαμένη ποίηση

• Αναξιοκρατία

• Θλίψη

ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ ΡΕ…

Πανάθα Μόνο Εσύ… Στις Χαρές Και Στις Λύπες…

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

UNITED WE STAND

Ο Γκαγκά-τσης Στην ΠΑΕ Του Gayρου? Άντε καλέ!!!!

Άντε καλέ, ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.

Είχε δείξει γαβροσημάδια ο Γκαγκά-τσης;

Μήπως κατέστρεψε το Ποδόσφαιρο χάρι στην αφεντιά του;

Μήπως θα συνεχίσει να το καταστρέφει γιατί α) έχει τα κατάλληλα κονέ, και β) δε θα έχει φύγει ποτέ από το ποδόσφαιρο και την αρχιδια-ιτησία.

Και για να μαντέψω, καμμία ομάδα δε θα το κριτικάρει.

Καμμία ομάδα δε θα πεί πώς υπάρχει πρόβλημα.

Γιατί αν ο Γκαγκά-τσης τελικά γίνει μία ακόμη μονάδα – ΕΠΙΣΗΜΑ – στο καρναβαλίστικο σωματείο, έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Είναι ξεδιάντροπο… Είναι σαν να μας λένε “μαλάκες, σας πηδούσαμε ανεπίσημα, τώρα επίσημα θα σας ξεσκίσουμε”. Και ποτέ το ποδόσφαιρο δε θα γυρίσει πίσω.

Και σίγουρα… να είστε σίγουροι, πώς άν κάποιος Γκαγκά-τσης, ο Χ, Ψ, Ω παράγοντας διαιτησίας, πήγαινε στον ΠΑΟ, ή στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, θα μιλούσαμε περί σκανδάλου και πληρωμένου, πέτσινου Ελληνικού Ποδοσφαίρου.

Τώρα, απλά γίνεται αυτό που περιμέναμε…

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ. Για όσους τους έφταιγε ο Κόκκαλης, ο Γκαγκά-τσης ή ο Γερμανάκος, πάντα ακόμα κι αν ψοφίσουν, ουδείς αναντικατάστατος, πάντα θα είναι κάποιος άλλος.

Τώρα λουστείτε τα…

Ή αντιδράστε.

Rading: Έλεος Με Κάποιους Bloggers

Ναι, σήμερα είναι ημέρα του rading.

---------------------------------START OF RADING CODE-------------------------------------

- Ο ένας επιμένει πως η Google του κάνει σαμποτάζ στο blog. Αντιγράφω από το φιλικό μου blog την απάντησή μου, κι επίσημα.

Θα μου πείς, γιατί ασχολείσαι με μαλάκες; Το έχω χόμπι.

"Καθώς μου αρέσει να διαβάζω έγκυρα και αντικειμενικά blogs, συνάντησα μία ανάρτηση του κυρίου που διαχειρίζεται το xanthi.pblogs.gr όπου καταδικάζει τη Google πως φιλτράρει τα αποτελέσματα στις ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (!!!) του μπλογκ του, επειδή λέει, κάνει σκληρή κριτική στον Κώστα Καραμανλή.

Αυτό, εάν το διάβαζα από ένα blog το οποίο φιλοξενείται στην υπηρεσία της GOOGLE, ίσως και να το πίστευα.

Αντ' αυτού, η μπλογκόσφαιρα γέμισε από αναρτήσεις οι οποίες είναι ανατυπώσεις της πρωτοτύπου, δίχως να τους προβληματίσει η παραφύση του θέματος.

Για να μή γίνω επικριτικός, θα ήθελα μόνον να ρωτήσω ως τρίτος, αυτόν τον κύριο.

- Πώς είναι δυνατόν να φιλτράρει η google ΜΟΝΟ φωτογραφίες -κι αυτές καθώς ειπώθη, των τελευταίων αναρτήσεων- αντί να του διακόψει τελείως το προνόμιο εμφάνισης του μπλογκ γενικά στα αποτελέσματα αναζήτησης; Και στη τελική, γιατί (ΑΝ αληθεύει) να μή μπλοκαριστούν τα κείμενα; Οι άσχετοι του διαδικτύου θα πρεπε να ξέρουν πως ένα site διακόπτεται γενικώς, κι όχι μερικώς. Διότι σε κάθε ανάρτηση δημιουργείται μία ξεχωριστή υποURL. Και τα googlebots της μπλογκόσφαιρας θα αναλύσουν τα περιεχόμενα της υποσελίδας ξεχωριστά, προσαρτώντας την στο κυρίως site, εν προκειμένω στο directory http://xanthi.pblogs.gr/ . Συνεπώς, θα πρεπε σήμερα το blog να μην υπάρχει.

- Αν ο Κώστας Καραμανλής είναι τόσο προσβεβλημένος με το εν λόγω blog, γιατί να μή το μυνήσει κατευθείαν, ή ακόμα καλύτερα, γιατί να μήν καταθέσει αναφορά διαγραφής στο parent site που φιλοξενεί το blog, δηλαδή το http://www.pathfinder.gr .

- Γιατί στο παραμικρό πρέπει να βλέπουμε συνομωσίες, δίχως να σκεφτόμαστε παραπέρα, ειδικά όταν φαίνεται να δημιουργείται ένα θέμα γύρω από αυτό;

Επιτέλους, πρέπει να σταματήσουν τα κατάφορα καραγκιοζηλίκια τα οποία αποσκοπούν στη προσωπική προβολή και στην άνοδο του pagerank.

Στο Yahoo δοκίμασε ο κύριος αυτός;

Ή μας φταίει το google ώς άλλος ΟΤΕ;

Ευχαριστώ,
JL"

Σήμερα, αυτός ξεφτίλας με το μπλογκ-μπουρδέλο link και εικόνων που δε φορτώνουν ποτέ, επιμένει πως κάάάάάάποιο υπουργείο του κάνει σαμποτάζ στη google.

Welcome To The Twilight Zone.

Δηλαδή, δεν αντέχω, το μυαλό μου θα εκραγεί.

Ο κάθε κακομοίρης, ανοίγει κάποιο μπλογκ, βρίζει τη κυβέρνηση ανάλογα πώς τον βολεύει, χωρίς να έχει ιδέα του τί γίνεται από πίσω από την οθόνη του, βάζει μετά και μερικά ξέκολλα από κάποιο κλαμπάκι, και απολαμβάνει τον χρισμό του Σούπερ-Μπλόγκερ.

 

- Δεύτερο περιστατικό,

ένα πολύ γνωστό μπλογκ, το οποίο και διαβάζω, τον τελευταίο καιρό, με έχει τσατίσει απεριόριστα.

Ναι, είσαι οικολόγος, ναι, είσαι κυνικός. Ομως γίνεσαι αγενής, και πιό αναίσθητος από αυτούς που βρίζεις.

Κλείνεις τα σχόλια, αλλάζεις και template, κάνεις και μιά δυό καταγγελίες – πάντα πίσω από την άνεση και την ανωνυμία της οθόνης σου – και κάνεις σαν να πιασες τον Πάπα από τα αρχίδια.

Τσα ρε, τα πιάσαμε κι εμείς αλλά προτιμήσαμε κάτι πιό φρέσκο. Του Πάπα είναι λίγο πλαφ-πλαφ.

 

- Από την άλλη, βρίθουν οι πλακωμοί των ανωνύμων στα μπλογκ, τόσο πολύ που θαρρείς πώς είναι κάποιος δειλός μαλάκας που δεν έχει γκόμενα και τσακώνεται με τον εαυτό του. Από προσωπική μου εμπειρία σας λέω πως συνήθως είναι γάβροι με πούπουλα.

 

- Από την άλλη κάτι άσχετο.

Καλή η Ελληνοφρένεια ρε παιδί μου, αλλά αυτός ο τσολιάς που λέει τα πάντα σαν να λέει ποδοσφαιρικά συνθήματα και με προφορά χιμπατσή, κούρασε. Αλήθεια σας λέω.

 

- Μπορεί να φταίει το φεγγάρι, αλλά δε καταλαβαίνω γιατί έπεσα σερί σε δύο ταξιτζήδες που ο ένας άκουγε Πειραϊκή Εκκλησία (και μή χειρότερα – ΑΜΗΝ) κι ο άλλος άκουγε έναν κοιμήσα με μιά λύρα που έγραψε ερωτική έντεχνη παπαρομπαλάντα. Για τον Τζίζες.

 

- Ban τον Ψωμιάδη. Τον βαρεθήκαμε.

Στην επόμενη συνέντευξη τύπου θα χτενίσει μουνιά καλογρεών. Μή το χάσετε.

 

- Σχολή Τζούντο Νικοκλανίδης.

Απέδειξε ότι όταν φοβάται για τα λέπια του μπορεί και να κουνηθεί, και όχι μόνο να κουνηθεί, αλλά να hop κι όλας (!!!!!!!!!!!). Να, σαν λαγός.

------------------------------------END OF RADING CODE-------------------------------------

Η Μέρα Της Γυναίκας Είναι Προσβλητική

Οι “Μέρες” δημιουργήθηκαν για τις μειονότητες.

Ανθρωποι με AIDS, ποίησης, ημέρα του Παιδιού, της Μητέρας κ.ο.κ.

Η γυναίκα δε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μειονότητα.

Είναι αυτή που μας γεννά, αυτή που προσέχει το σπίτι όταν το αρσενικό είναι γάϊδαρος, είναι η μάνα μας, η γυναίκα μας, η αδερφή μας, η κολλητή μας.

Είναι κακοποιημένη, άνιση, παίρνει λιγότερα λεφτά, τρέχει όλη μέρα, είναι εκείνο το πλάσμα που η κοινωνία αντίθετα από τους νόμους της φύσης, την έκανε να είναι φανταχτερή, ξανθιά και χαζή.

Μή της φέρεστε σαν να ‘ναι καθυστερημένη. Μή την μεγαλώνετε σαν πουτανάκι. Κάντε την ΓΥΝΑΙΚΑ. Δυναμική, τίμια, τρυφερή, ηγεμονική.

Θα μπορούσε να είναι η κόρη σας.

Στη Ρουμανία Τα Λένε Σωστά Τα Πράγματα Για Τον Σωκράτη, Εδώ Του Γλύφουμε Τον Κώλο

“Είναι αλήθεια ότι ο έλληνας επιχειρηματίας Κόκκαλης – όπως έγραψε ο Τύπος ενδιαφέρεται να αγοράσει την ποδοσφαιρική ομάδα Rapid Βουκουρεστίου, είναι ένα και το αυτό με τον απατεώνα του ΟΤΕ, την κρατική εταιρεία τηλεφωνίας στην Ελλάδα; Αυτήν που έχει λάβει εδώ και χρόνια, χωρίς διαγωνισμό, την επικερδή Romtelecom με συνδρομητές και υπηρεσίες και οδήγησε πολλούς να εγκαταλείψουν το σταθερό τηλέφωνο.

Ο κομμουνιστής Κόκκαλης, ήταν ένας πολιτικός πρόσφυγας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπου και αγόρασε παλιές τηλεφωνικές συσκευές, τις οποίες στη συνέχεια πωλούσε στο ελληνικό κράτος με σημαντικά κέρδη.

Μαζί με τον Τσουκαλίδη ένα άλλο Έλληνα κομμουνιστή, που ήταν πρόσφυγας στη Ρουμανία και απόφοιτος του Πολυτεχνείου του Βουκουρεστίου, επωφελήθηκαν από τη διαφθορά των υπουργών Τηλεπικοινωνιών της Ρουμανίας στην δεκαετία του ‘90, πήγαν ως αντιπροσωπεία στην Ελλάδα και από το αεροδρόμιο, πήγαν προς τα νησιά, στην παραλία και απόλαψαν την παράνομη σύμβαση (πώλησης) με τη Romtelecom.

Οπαδοί της Rapid πρέπει να θυμηθείτε το «Δούρειο Ίππο» και να δείτε ποιο είναι το πραγματικό ενδιαφέρον όταν υπάρχει λόγος για ένα ξαφνικό ενδιαφέρον για τα αθλητικά.”

 

Συγνώμη, πού είναι το ψέμα στο άρθρο της εφημερίδας;

Αλήθεια είναι ένα προς ένα και μάλιστα δεν έχουν αναφέρει και πολλά από τον κομμουνιστή (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΧΑΧΑΑΧ)

 

Ελεος με τον κάθε γλύφτη.

Σας πηδάει ο κατάσκοπος στη μπάλα, όλο γκρίνια, και μετά λέτε γιατί τον φοβάστε…

Α ρε Έλληνες…

Η Παρωδεία Των “Μεγάλων Ελλήνων”

Τάδε έφη σποτάκι ΣΚΑΪ:

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ

“ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ”

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΔΕ ΣΕ ΨΗΦΙΖΩ – ούτως ή άλλως

“ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΥΤΣΕΣ, ΕΣΥ ΕΦΑΓΕΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ”

Και για να είμεθα και ρεαλισταί, ο λαός την έφαγε τη πούτσα, χάρι στην μυθική σου αλλαζονεία να πάρεις κι άλλα από όσα πήρες πίσω – με αποτέλεσμα να χάσεις όχι απλά τα κεκτημένα αλλά κι ακόμα περισσότερα.

Την ώρα που τα Δωδεκάνησα τα είχαν ακόμα οι Ιταλοί, και την ώρα που έφτυνες τους Κυπρίους για να γίνεσαι αρεστός στους Άγγλους. Την ώρα που έβαλες την ίδια σου τη πατρίδα (;) να περνάει από τον Γολγοθά του Διχασμού, με τους Βασιλικούς να διώκωνται λες και ήταν τίποτα προδότες.

Την ώρα που οι Μικρασιάτες δε μπορούσαν να ξαναδούν τα σπίτια τους, το χώμα που μεγάλωσαν, τις ζωές που έμαθαν.

Κι εσύ, παρά ταύτα, αυτοτιτλοφορήθεις Εθνάρχης, και μέγας.

Εθνάρχης είναι αυτός που τα κακώς κείμενά του είναι λιγότερο επιβλαβή για το κράτος, από τα καλώς γραμμένα.

Σόρρι, Λευτέρη, δε σε πάω αλλά έχω επιχειρήματα.

Άσε που ντε και καλά πρέπει να σε θεωρώ και πολύ γαμάτο.

Επειδή το λέει ο κόσμος.

Η πλειοψηφία όμως, δε ξέρει ούτε Ιστορία, κι ούτε είναι κι έξυπνος. Το απόγευμα που θα μιλάει για τον Βενιζέλο, θα πάει να δεί Δρούζα και το Πίκπα τον Παυλόπουλο.

Living In A World Without You?

Δε πορώνομαι με καθαρά alternative/rock/pop κομμάτια, όμως οι Rasmus μου έχουν κινήσει τη προσοχή όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια.

Το Living In A World Without You το άκουσα πρώτη φορά σε κάποιο ταξί, συνειδητοποιώντας τους στίχους, τα νοήματά του και την ειρωνεία.

Το ίδιο έπαθα και με το This Is Life της Amy MacDonald.

Δε με τραβάει η rock μουσική παρά μόνο ελάχιστα. Δε μπορώ να πώ πως η γενικότερη ιδεολογία της με μαγνητίζει καθώς πιστεύω πως πολλά από αυτά που αντιπροσώπευε αυτό το μεγάλο είδος, έχουν σχετικά ξεθωριάσει σε έναν κόσμο που δεν είναι πλέον ούτε ερωτεύσιμος, μα ούτε και ιδεαλιστής.

Σίγουρα όμως η Rock είναι η μαμά του είδους που ακούω εγώ since 1978.

 

‘Ισως χολαίνω κι εγώ.

 

Κλυδωνίζομαι σε κάποια ακούσματα.

 

Δε θα ‘πρεπε να ακούω μουσική.

 

Με ρίχνει.

Ernerst Der Vampire/Ernest Le Vampire 1988

  Όντας Γνωστός Βαμπιρολόγος (η αφεντιά μου), είπα σήμερα να σας παρουσιάσω έναν μικρό φίλο μου, από όταν ήμουν (weirdo) παιδί.

Αυτός, είναι ο Ερνέστο.

Και πολλοί δεν τον θυμούνται.

Ο Ερνέστο, ο Βρυκόλακας, γεννήθηκε το 1988, με αίμα από μελάνι.

Οι ιστορίες του ήταν μεταξύ 2 έως 3 λεπτών…

Η παραγωγή ήταν Γερμανογαλλική, και κράτησε δύο σαιζόν, από το 1988 μέχρι το 1991.

Ο Ερνέστο, δεν είχε φωνή. Καλά καλά δε ξέρουμε αν υπήρξε ποτέ, αφού οι ιστορίες του, ξεκινούν με ποντικάκια και νυχτερίδες που βάζουν την ιστορία σε ένα μηχάνημα προβολής, φυσούν το κεράκι να σκοτεινιάσει η αίθουσα και πάντα το πρώτο πλάνο είναι το όμορφο κάστρο του Ερνέστο.

Δεν υπήρχαν διάλογοι, παρά μόνο μουσική. Τεχνικά, ο Ερνέστο θυμίζει πολύ έναν κινηματογράφο βασισμένο στον Γερμανικό εξπρεσσιονισμό, μόνο που είναι κινούμενο σχέδιο.

Οι ιστορίες του δεν έχουν πάντα λογική. Οι κινήσεις του Ερνέστο σε βάζουν να δεις την ιστορία από τα δικά σου μάτια, καθώς πρόκειται για ταινίες δίχως λόγια και αφήγηση.

Το τέλος όμως είναι πάντα ίδιο.

Ο Ερνέστο δεν ήθελε ποτέ να βάλει τον πόνο και την κατάρα στα ανθρώπινες καρδιές, δε βλέπουμε να ‘χει υπηρέτες, φίλους, είναι πάντα μόνος. Διαβάζει ένα βιβλίο, ερωτεύεται κάποια ψεύτικη γυναίκα, μα πάντα η κατάσταση στραβώνει εναντίον του, τρομάζει, φοβάται, οι άνθρωποι τον πληγώνουν, τον σκιάζονται και θέλουν να τον σκοτώσουν, κι έτσι πάντα ξυπνά έντρομος στο φέρετρό του, και συνειδητοποιεί πώς… ξέχασε να σκεπαστεί – και κλείνει το καπάκι του να κοιμηθεί ησυχασμένος.

Η σειρά στην Ελλάδα προβάλλετο μεταξύ της παλιάς σειράς Batman και The Munsters, στο πάλαι ποτέ SevenX.

Όσο σκέφτομαι πως τότε δεν ήμουν καν στη Τετάρτη Δημοτικού και πορωνόμουν με κάτι τέτοια με φρικάρουν και μαθαίνω πολλά για τον εαυτό μου. Είναι μακάβριο, μα ήταν τόσο γλυκός και αγαθός βαμπιράκος, που κέρδισε τη προσοχή μου. Και όταν το SevenX έγινε Seven κι άλλαξε πρόγραμμα έχασα και τον Ερνέστο και τους Munsters. (Εβλεπα όμως ADDAMS μουχαχαχαχαχαχα)

Ισως κάποιοι από σας να τον θυμούνται, άλλοι ίσως δε τον γνώρισαν ποτέ.

Αξίζει με ανοιχτό μυαλό να δούμε πολλές παρομοιώσεις και υποπλοκές πάνω στις ιστορίες του Ερνέστο.

Δομικά, δεν είναι παρά μία “προβολή” για τα ποντικάκια, όμως για εκείνον, είναι πάντα ένα κακό όνειρο. Δε ξέρουμε αν μπορούμε να βγάλουμε αποτέλεσμα αν υπήρξε ή όχι – δεν έχει λογική.

Ο Ερνέστο μιλάει στη καρδιά του θεατή, και μερικές φορές ίσως κάνει κάποιον να ταυτιστεί με τη μοναχική μελαγχολία του, και μέσα στο πικρόγλυκο χιούμορ του να δεί τον εαυτό του ώς τον Ερνέστο.

Για έναν κινηματογραφιστή – όπως εγώ – ο Ερνέστο κερδίζει έδαφος στις αναλύσεις κώδικα, ψυχολογίας και δράσης.

Για έναν θεατή – όπως εσείς – ο Ερνέστο σας χαρίζει δύο λεπτά σιωπής και πικρού χαμόγελου.

Στο βίντεο που ακολουθεί είναι το Πρώτο και το Δεύτερο επισόδειο από το 1988. Θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας.

Μέχρι τότε, bloody kisses.

Ένα Χάρτινο Χαμόγελο

Κι άν οι άνθρωποι είναι κακοί, τί θα πρεπε να μας νοιάζει;
Κι αν μας στραβοκοιτούν, τί φταίμε εμείς;

Τους λες μαύρο, λένε άσπρο.

Και τούμπαλιν.

Κι είναι πολύ ψυχοφθόρο να φοράς ένα χαμόγελο δίχως να το νιώθεις. Γονείς, καθηγητές, συνεργάτες, πιστεύουν στο χαμόγελο. Τόσο αφελώς.

Δε τους νοιάζει.

Αν εσύ δε νιώθεις τίποτα.

Η μισανθρωπεία, λένε, είναι άδικη και χαζή.

Διαφωνώ.

Δε θα σεβαστώ κανέναν που δε με σέβεται.

Φτάνει η χαζοχαρά.

Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή - παρά μονάχα κάποιες ευτυχισμένες στιγμές.

Και τώρα, νωχελικά, γυρίζω στη σπηλιά με τις νυχτερίδες.

Η απόκριες, επέρασαν.

.

Γάβροι Γαμιέται Το Λιμάνι

Μωρε ας μήν είχατε τα δεκανίκια του Σπάθα, ΜΙΑ ΦΑΣΗ κάνατε, και όλο τουπέ ήσασταν!

Αλλά έτσι σας έχουν μάθει!

3 Χρόνια έχετε να μας κερδίσετε στο Πρωτάθλημα, μας αφήσανε με 10 ΑΔΙΚΩΣ, 100 κίτρινες και ανάποδα φάουλ και πλάγια,

ΟΜΩΣ ΠΟΥΣΤΡΑΚΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ΡΕ, ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΜΥΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΚΑΡΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗ!

2 Οφσάϊντ που δεν ήτανε, και δε θα τελειώσω άμα αρχίσω.

ΕΙΣΤΕ ΛΥΠΗΡΟΙ ΡΕ…

Ψαροκασέλες…

Πάμε για μπάσκετ τώρα…

Και που ‘σαι, Βερνίκο… τράβα πηδήξου… Ξέρεις εσύ γιατί…