Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008
Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008
Στωϊκά
Καθόμουν σε μιά καφετέρια κάποτε.
Και περίμενα Στωϊκά.
Καθόμουν δίπλα από τη τζαμαρία.
Τα καφέ της στηρίγματα, μου κλείναν το πεδίο προς το μισό του δρόμου.
Εβρεχε κι έκανε αρκετό κρύο, όμως εγώ, περίμενα Στωϊκά.
Παρήγγειλα έναν ζεστό καφέ και κάρφωσα τα μάτια μου στις φυλλωσιές των πεύκων - προσπαθούσα με το μυαλό μου να φτιάξω εικόνες και απομιμήσεις πινάκων με τις πευκοβελόνες και τις σκιές των.
Τσιγάρο, καφές, κοίταγμα στο κινητό.
Η άθλια μουσική του μαγαζιού μου την έσπαγε στα νεύρα.
"Δε γαμιέται", σκέφτηκα, "σιγά μην είχε κάτι που να μου αρέσει σε αυτό το πράμα."
Η βροχή είχε πανικοβάλλει τους πεζούς κι εγώ διασκέδαζα με τις εκφράσεις των καθώς έτρεχαν και γλιστρούσαν να καλυφθούν - σαν τα πολύτιμα κεφάλια τους να ήταν από ζάχαρη ή από άμμο.
Διασκέδαζα και χαμογελούσα στραβά καθώς έστρωνα το μαντήλι που φορούσα στον λαιμό μου.
Ημουν άλλης εποχής εκεί μέσα. Και το κακό είναι πως οι θαμώνες κι οι ανεγκέφαλες σερβιτόρες είχαν βρεί εναν καλό λόγο για να ψοφήσουν στο κουτσομπολιό και τη κακία.
Κανάγιες.
Τσιγάρο, καφές, κοίταγμα στο ρολόϊ.
Αισθανόμουν άνετα όσο περνούσε η ώρα. Και μέτραγα τα δεύτερα που έκανε το φανάρι να γίνει από κόκκινο, πράσινο - και τούμπαλιν.
Θυμόμουν πως αυτός ήταν ο καλύτερος καιρός όταν πήγαινα στο σχολείο ή στο φροντηστήριο - πιό πολύ επειδή γούσταρα να με παρατηρούν στην άνεσή μου, κι ας είχα γίνει παπί από τα νερά.
Κρύα η τζαμαρία, κι εγώ είχα κολλήσει πάνω της. Ετσι, κρύωνα κι εγώ. Εσφιξα τους ώμους και έχωσα το στόμα μου στον γιακά του παλτώ μου.
Τα μάτια μου και τα αυτιά μου, τα παρατηρούσαν όλα, κι όλα τα άκουγαν.
Ο καφές ήταν καλούλης. Νερομπούλι. Αλλά τί άλλο να κάνω; Τον έπινα. Και περίμενα.
Στωϊκά.
Αφηνα την ανάσα μου στη τζαμαρία, κι έπειτα χάραζα με το ακροδάχτυλο μιά τρεμμάμενη γραμμή, υποθέτοντας πως δεν ήμουν εγώ, αλλά εσύ.
Οι δρόμοι είχαν γίνει πιό σκούροι απ' ότι συνήθως, καθώς η βροχή τους είχε ποτήσει και το χρώμα ήταν πιό γκρι κι από σταχτί.
Τσιγάρο, καφές, κοίταγμα γύρω αδιάφορα.
Στον ουρανό μπορούσα να δώ το όνομά σου. Κι ίσως το πρόσωπό σου. Ομως.. όχι καθαρά. Μπορεί να μήν ήσουν εσύ.
Ενα αυτοκίνητο κόρναρε και με έκανε να χαμηλώσω τα μάτια πάνω του - κι όταν ξανάψαξα τα σύννεφα, δεν σε έβλεπα.
Κάποια στιγμή άρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου από τον αντικατοπτρισμό στα τζάμια. Για πρώτη φορά είπα πως κάτι έχω κι εγώ να πώ. Δεν ήμουν κανά μοντέλο. Ομως ούτε σα να μου 'χεις πετάξει βιτριόλι. Ετριψα το πιγούνι μου, λες κι είχα προβληματιστεί πολύ κι ανεπανόρθωτα.
Νύχτωσε.
Πήρα μιά βαθιά ανάσα και άφησα τα χρήματα στο τραπέζι.
Ξανακοίταξα το φλυτζάνι μου -- άδειασε.
Παράτησα εκεί το πακέτο μου για τη κουτσομπόλα σερβιτόρα - αφού πρώτα το 'χα κάνει χίλια κομματάκια αμμάζευτα, και κίνησα να φύγω.
Η ώρα που περίμενα Στωϊκά είχε έρθει.
Η βροχή είχε σταματήσει κι εγώ βγήκα από το μαγαζί χλευάζοντας κάτι τύπους που κρατάγανε την ομπρέλλα ακόμα με ύφος "Θα μας γλιτώσει κι από βομβαρδισμό".
Από δίπλα μου πέρασε ένα ζευγάρι νέων παιδιών που ήταν στριμωγμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Ζήλεψα.
Και τότε σε είδα σαν άγγελο να μου χαμογελάς.
Στριμώχτηκα στην αγκαλιά σου.
Και περίμενα Στωϊκά.
Την Καταιγίδα.
Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008
Η Καρδιά Ζητάει Πρώτα Την Ευχαρίστηση
Πατήστε το play... Πρίν αρχίσετε να διαβάζετε τον χείμαρρο της ρομαντζάδας που με έπιασε...
Πάει αρκετός καιρός, κι όμως σκέφτομαι πράγματα που έζησα και με έκαναν αυτό που είμαι.
Ποιός άλλωστε δεν έχει εμπειρίες τέτοιες που τελικά τον σμίλεψαν σε αυτό που είναι τώρα;
Βλέπω γύρω μου τον κόσμο να περνάει, σαν εγώ να στέκομαι ανάμεσά τους, δίχως να κουνιέμαι, απλά παρατηρώντας τους.
Αλλοι μιλάνε στο τηλέφωνο, άλλοι χαμογελούν καθώς βλέπουν ένα μωρό-ανερχόμενο-δαίμονα σε κάποιο καροτσάκι..
Αλλοι, απλά δουλεύουν. Πληρώνονται. Ξαναδουλεύουν.
Αλλοι καβγαδίζουν πιό κει.
Και στο τέλος όλοι ξεθωριάζουν και φεύγουν από το οπτικό μου πεδίο.
Ξεκίνησα στη ζωή μου, δίχως να ξέρω τί θα κάνω στα 10, στα 15, όπως κι όλοι μας.
Και κάποτε, στο θεατράκι του Λυκείου, βρήκα αυτό που έψαχνα.
Την μορφή της τέχνης που θα 'θελα πολύ να υπηρετήσω.
Γέλιο... Σκηνοθεσίες και δια χειρός σκηνικά...
Παιδάκια που μας χειροκροτούσανε, και που πνίγαν τα γελάκια τους όταν έβλεπαν τον Πάτο* να μονολογεί με τα γαϊδουρίσια αυτιά.
Και έκλεινα την αίθουσα, τα φώτα... Κι οι πρόβες... Τα Σαββατιάτικα απογεύματα που θα μπορούσα να τρώω διά οκνηρίας και λαιμαργίας, εγώ ήμουν εκεί, και κάναμε πρόβα.
Ο ιδρώτας της πρώτης παράστασης, έπειτα η περηφάνεια του Βραβείου...
Και η πόρτα που έκλεινε μέσα στο αμφιθέατρο τα γέλια και την αγωνία.
Ενα βαλς.
Κι εικόνες που δε μπορώ με λέξεις να αποδώσω.
Η πιό όμορφη.. ήταν η απομυθοποίηση, η ώρα που υποκλίνεσαι, που ρίχνεις τη μάσκα του Χ, Ψ, Ω και γίνεσαι ο Φαίδωνας, η Κώστια, ο Γιάννης, ο Θάνος.
Και η αυλαία κάνει θόρυβο μόλις πέσει -- και σιωπή νεκρική πέφτει πάνω από την υγρασία του αμφιθεάτρου.
Μέχρι την επόμενη παράσταση.
Μέχρι την επόμενη ταινία.
Μέχρι να έρθει η οριστική απομυθοποίηση.
*= Πάτος: χαρακτήρας του Ουϊλιαμ Σαίξπηρ, Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας
Τί σου είναι η ζωή η πουτάνα...
Παίκτης του Παναθηναϊκού και με τη... βούλα είναι ο Νίκος Σπυρόπουλος, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγο η ΠΑΕ Πανιώνιος. Η «κυανέρυθρη» διοίκηση γνωστοποιεί επίσης όλες τις οικονομικές λεπτομέρειες της μεγάλης αυτής μεταγραφής. Όπως αποκαλύπτει το κόστος της ανέρχεται στα 2 εκ. ευρώ, ενώ ο Πανιώνιος διατηρεί ποσοστό σε περίπτωση μεταπώλησης που αγγίζει το 50%!
Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Πανιώνιος εξηγεί επίσης ότι ο παίκτης παραχωρήθηκε στον Παναθηναϊκό καθώς οι «πράσινοι» κατέβαλαν την πιο συμφέρουσα πρόταση από αυτές που είχαν φτάσει από ομάδες του εξωτερικού (δεν γίνεται λόγος για Ολυμπιακό). Επίσης, η συμφωνία προβλέπει ότι ο Σπυρόπουλος δεν θα παίζει κόντρα στον Πανιώνιο για τα επόμενα επτά επίσημα παιχνίδια!
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ανακοινώνεται ότι η διοίκηση της ομάδας μας ήρθε σήμερα σε συμφωνία για τη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή Ν. Σπυρόπουλου στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, κατά την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο.
Στο πλαίσιο της υπόσχεσής μας για πλήρη διαφάνεια σε ό,τι αφορά πωλήσεις βασικών στελεχών της ομάδας μας, ενημερώνουμε τους φίλους του Πανιωνίου ότι το ποσό που θα καταβληθεί στο σύλλογο, από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ανέρχεται σε 2.000.000 Ευρώ (1.200.000 Ευρώ καταβλητέα φέτος και 800.000 Ευρώ στις αρχές του 2009). Από αυτό το ποσό, αφού αφαιρεθούν αμοιβές τρίτων κλπ, στα ταμεία του συλλόγου θα καταλήξουν περίπου 1.835.000 Ευρώ. Επιπλέον, σε περίπτωση μελλοντικής μεταγραφής του ποδοσφαιριστή από τον Παναθηναϊκό σε άλλη ομάδα (εντός των επόμενων 4,5 ετών), ο Πανιώνιος θα εισπράξει το 50% του ποσού της μεταγραφής, που τυχόν θα υπερβαίνει το ποσό των 2.200.000 Ευρώ.
Σύμφωνα με όσα έχουμε επανειλημμένως διακηρύξει, πάγια επιθυμία μας είναι να μη βρίσκουμε βασικούς παίκτες μας ως αντιπάλους της ομάδας μας και, ως εκ τούτου, να προσπαθούμε για την παραχώρηση τους κατ΄αρχήν στο εξωτερικό. Η μεταγραφή βασικού στελέχους μας σε αντίπαλη ΠΑΕ δεχόμαστε να λάβει χώρα μόνο όταν το ποσό που θα λάβει ο σύλλογος είναι σημαντικά υψηλότερο από την αξία του στην Ευρώπη. Με αυτό το σκεπτικό, που θα τηρούμε απαρέγκλιτα όσο είμαστε στο σύλλογο, προσπαθήσαμε «ενεργά» να πετύχουμε τη μεταγραφή του Νίκου σε ομάδα του εξωτερικού.
Όμως, μέχρι και χθες, η υψηλότερη προσφορά που λάβαμε, από το εξωτερικό, ανερχόταν σε περίπου 1.200.000 Ευρώ (συν ποσοστό μεταπώλησης 30%, για τίμημα μεταπώλησης πέραν του ποσού του 1.500.000 Ευρώ), δηλαδή τουλάχιστον 75% χαμηλότερη από την προσφορά του Παναθηναϊκού. Σημαντικότατο ρόλο στην απόφασή μας, έπαιξε και η ρητή συμφωνία μας με τον Παναθηναϊκό για τη μη συμμετοχή του Νίκου, στα επόμενα επτά επίσημα παιχνίδια κατά της ομάδας μας.
Καταλήξαμε στην απόφασή μας, κυρίως λόγω της εδώ και πολύ καιρό ιδιαίτερα έντονης επιθυμίας του ποδοσφαιριστή να μεταγραφεί, πριν το Euro 2008, σε μια ομάδα, που, λόγω των «ιδιαιτεροτήτων» που επικρατούν στην Ελλάδα, θα του επιτρέψει την ενεργό συμμετοχή του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Θεωρούμε ότι η εν δυνάμει αξία του ποδοσφαιριστή (εφόσον συμμετάσχει στο Euro 2008) ξεπερνά το ως άνω ποσό, αλλά το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό (50%), που θα λάβει ο Πανιώνιος σε περίπτωση μεταπώλησης, μας καλύπτει σε μεγάλο βαθμό.
Ο Νίκος θα αγωνιστεί για τελευταία φορά με τη φανέλα της ομάδας μας, στον αγώνα της Κυριακής κατά του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Πηγή: www.sportdog.gr
Καλωσήρθες Νίκο. Ελπίζω να ξέρεις το βάρος και την ευθύνη που πρέπει να αντέξεις για να διακριθείς στην ομάδα μας. Καλή Τύχη -- Κάνε μας περήφανους.
Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008
Σαν Σήμερα...
24/1/1998 Ο Κριστόφ Βαζέχα χρίζεται πρώτος σκόρερ όλων των εποχών του ΠΑΟ με 181 γκολ στον αγώνα πρωταθλήματος Απόλλων Αθηνών-ΠΑΟ (2-5), και ακριβώς στη λήξη του ματς σημειώνει το 182ο αφήνοντας τον Αντώνη Αντωνιάδη στη δεύτερη θέση. Η ταχύτητα της μπάλας στο τελευταίο αυτό γκολ μετρήθηκε 112 χλμ/ώρα.
24/1/1922 Ο Απόστολος Νικολαϊδης κάνει το ντεμπούτο του ως παίκτης του Παναθηναϊκού εναντίον του Πειραϊκού Συνδέσμου (0-0) για το Πρωτάθλημα Αθήνας-Πειραιά.
Πηγή: www.sportime.gr
Προφανώς δε ξέρω τί μου γίνεται...
Στην Ελλάδα όλα αλλάζουνε κι όλα ίδια μένουν.
Νομίζεις πως συζητάς και πως ξεδιπλώνεις τις απόψεις σου.
Καθώς είναι Δημοκρατικό δικαίωμα δικό σου και οποιουδήποτε.
Κι όταν λες πράγματα που
1. Δε καταλαβαίνουν
2. Δε συμφωνούν
3. Αγνοούν
4. Δε μπορούν να δικαιολογήσουν
...τότε είσαι οπαδός του Τζίγγερ.
Δε πα' να λες για τη πούτσα του Ζαχόπουλου, για το blog της Ψιλικατζούς, για τα βυζιά της γειτόνισσας και τη πρώτη μαλακία που βάρεσες όταν ήσουν μικρός,
είσαι οπαδός του Τζίγγερ.
Πόσω μάλλον όταν έχεις ήδη πει πως δέχεσαι τη πρόταση του Βγενόπουλου και την υποστηρίζεις. Μέχρι ενός σημείου.
Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι κανένας αρρωστημένος εντεκάχρονος που και ο καφές να του χυθεί, θα του φταίει ο Τζίγγερ, θέλω να βλέπω και πέρα από το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι.
Η πρόταση είναι άψογη. Γαμάτη. Ετοιμη για μιά νέα εποχή για τον Παναθηναϊκό μας.
Ομως έχω και δικαίωμα να πιστεύω τα εξής:
1. Πως, όχι, αν είχαμε ρίξει τεσσάρα στον γκέϊ, δεν θα έβγαινε η συνέντευξη τύπου. Ασε τον Βγενό να χτυπάει τον κώλο του κάτω. Αν είχαμε ρίξει τεσσάρα στον γαβρούλη, θα ευχότανε να ξεφτιλιστούμε σε μιά άλλη χρονική στιγμή ώστε να πάρει τον λόγο.
2. Ναι, θα τα δώσει τα λεφτά. Γιατί τα 'χει, όχι όπως οι Κάβουρες. Δε φτάνουν τα λεφτά. Χρειάζεσαι κι έναν που θα πάρει τη θέση του μαλάκα Βέλιτς και θα σου φέρει πραγματικά παιχταράδες 18-28 ετών, όχι Ρονάλντους και Ριβάλντους a.k.a. Απλά περπατάμε.
3. Δεν μου αρέσει ο Τζίγγερ. Τη βάψαμε αν μείνει. Ομως όπως κι όλοι οι Ιδιοκτήτες, ή αλλιώς Συν-μετοχιστές δίνουν όλη τους τη πολιτική πονηράδα για να επιτύχουν τον σκοπό τους, όπως κάνει κι ο Τζίγγερ, κι ο Ντέμης Βανδή, κι ο Πατομπούκαλος κόπανος, έτσι κάνει κι ο Βγενόπουλος. Ή μήπως έχει δείγματα γραφής τί μπορεί να κάνει, όπως ο Παύλος κι ο Θανάσης κι εγώ πρέπει να τον πιστέψω αυθηστιγμής;
4. Βάσει του λόγου (3), έτσι σκέφτομαι μήπως κι αυτός μας λέει ψέμματα. Τόσα ακούμε 50 χρόνια τώρα. Γιατί όχι κι αυτός;
5. Θα γίνουμε Τσέλσι. Πρώτον. Η Τσέλσι στην Ευρώπη πήρε ένα αρχίδι κι ας είχε τον Μουρίνιο. Ατυχής ομάδα για σύγκριση. Καλύτερα να πούμε Πόρτο που 2 χρόνια γάμησε τους θεσμούς όλους. Δεύτερον. Καμμία ομάδα δε μπορεί να επαναλάβει τον άθλο της. Ο Παναθηναϊκός στα σκατά που τον έχουν στείλει, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να διακριθεί στην Ευρώπη, εκτός κι αν φύγουν Βέλιτς, Τζιγγερ, Λιβαθυνός ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ. Τί απαιτεί η Ευρωπαϊκή Διάκριση; Χρόνο. Και αλλαγή μιάς αρρωστημένης νοοτροπιας, που η Τσέλσι κι η Πόρτο δεν την έχουν στα κεφάλια τους 30 χρόνια.
Προσπαθώντας λοιπόν να θέσω αυτές τις 5 μου απόψεις, προσπαθώντας να αντικρούσω ένα παραλλήρημα τύπου θα πάρουμε Τσάμπιονς Λιγκ, θα γαμήσουμε, θα γίνουμε τεράστιοι, θα....., θα..........., θααααααααα........ ΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!.... μου βγήκε η εξής φράση από τον συνομιλητή μου.
Κάνω κακό στην ομάδα. (Επειδή μάλλον σκέφτομαι κι έχω πολλά αλλά αντί να τρώω κάθε υπόσχεση που δίνει ο κάθε τυχάρπαστος)
Πως είμαι οπαδός του Τζίγγερ. (Ναι, δεν είδατε μάλλον τη φράση δε θέλω τον Τζιγγερ αλλά την ΠΕΚ)
Κι όλα αυτά γιατί;
Επειδή βαρέθηκα το ψέμμα, κι έπαψα να ασχολούμαι με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού 5-6 χρόνια τώρα.
Πάρτε το χαμπάρι μερικοί. Ομάδα δεν είναι ο Τζίγγερ, ο Βανδή, ο Πατομπούκαλα χο-χο-χο. Ομάδα είναι μόνο τα χρώματα και τα λάβαρα.
Κι αν νομίζετε, πώς με το να σκέφτομαι τη κάθε παράμετρο (που κατά το λεξικόν της Ελληνικής ονομάζεται ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ) επειδή το στομάχι μου δεν αντέχει άλλα ψέμματα και ΘΑ, τότε τί να πώ, μάλλον το επίθετό μου είναι Γκότζος και θέλω τη κατρακύλα της ομάδας μου.
Εσείς λοιπόν, που δεν είστε καχύποπτοι, αλλά η καλύτερη λεία για κάθε πολιτικάντη και τσαρλατάνο, αγαπάτε την ομάδα πιό πολύ.
Δε πειράζει. Θα τα πούμε όταν τα ΘΑ γίνουν ΠΡΑΞΗ.
Καλή τύχη στην ΠΕΚ, που μάλλον δε χρειάζεται τύχη, αλλά απλά να γίνει δεκτή η πρότασή της.
Γιατί ακόμα δεν τον είδαμε... Τσέλσι τον βαφτήσαμε...
ΥΓ. Το κείμενο είναι μόνο δική μου άποψη. Στη περίπτωση που δε το συμμερίζεστε, να πάτε να γαμηθήτε με το Παναθηναϊκόμετρό σας.
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008
Τότεναμ - Αρσεναλ | 5 - 1
Ας πάμε μπροστά τον χρόνο 7-8 ώρες κι ας βρεθούμε στην Αγγλία.
Η Τότεναμ προκρίθηκε για τον Τελικό του Λιγκ Καπ, και περιμένει μία εκ των Εβερτον - Τσέλσι.
Προκρίθηκε με ένα "τρομερό" σκορ απέναντι σε μία από τις καλύτερες ομάδες (ή τουλάχιστον πιό πειθαρχημένες) στην Αγγλία και γενικότερα στην Ευρώπη, την Αρσεναλ.
Με βαρύ σκόρ.
Πέντε έφαγε.
Ομως... Οι οπαδοί της Τότεναμ θα γεμίσουν τα φόρουμ της Αρσεναλ γεμάτα κομπλεξικά μηνυματάκια, ή μήπως θα σκεφτούν πως η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή;
Αλλωστε, αυτό δεν είναι οι αιώνιες ατάκες;
Ομως κανείς δε σκέφτεται πως γίνεται από αυτή τη φράση.
Πως όσο πιό άξιος είναι αυτός που νικάς, τόσο πιό ψηλά θα πηδήξεις από χαρά στο γήπεδο, και τόσο πιό δυνατά θα φωνάξεις στο γκόλ.
Ομως, στο τέλος, πρέπει να δώσεις τα χέρια με τον αντίπαλο και να σεβαστείς την ιστορία της.
Δε νομίζω πως αύριο η Τότεναμ θα ξετσουτσουνιάσει και θα... brag σε απλά Αγγλικά, τη πεντάρα.
Αυτό που θέλει η Τότεναμ τώρα είναι η κούπα.
Κι έτσι όπως έπαιξε απόψε, δε θα μασήσει μπροστά στη Τσέλσι, πόσο μάλλον στην Εβερτον.
Ο σημερινός αγώνας πρέπει να σταλεί στη Παιανία απόψε.
Είναι μάθημα θεάματος, ουσίας, και από πλευράς ηττημένων ένα μάθημα για το πώς μπορεί να χάσεις από τον οποιονδήποτε.
Δυό δοκάρια η Αρσεναλ, που αν δεν ήταν δοκάρια, σίγουρα θα ήταν γκολ. Και το ένα μάλιστα, θεαματικότατο.
Ομως εδώ θα ήθελα να πω, πως στην Αγγλία, μητέρα του αγαπημένου μας σπορ, καμμία ομάδα δε παίζει με 10 στη γραμμή του κέντρου. Καμμία δε παίζει αντι-ποδόσφαιρο. Τύπου Τρίπολη, Εργοτέλης... ακόμα και ΟΣΦΠ και ΑΕΚ.
Η Ελλάδα δεν είναι μέρος για μπάλα. Πάρτε χαμπάρι πως καλύτερα να βλέπεις Περιφερειακό παρά Shit-League.
Από την άλλη, μυρίζομαι νέο Βατερλώ αλαζονείας τώρα κοντά κοντά...
Μιά νέα Γιουβέντους... ή ίσως μιά νέα Ζενίτ.
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Ερώτηση Ημέρας #9
Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008
Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 4:59 Π.Μ.
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008
Ερώτηση της Ημέρας #7
Είμαι στη youtube. Βλέπω αυτό το βίντεο.
Από κάτω μεταξύ άλλων, αυτό το commentium.
| eimai olimpiakos alla pisteyw pos o panathinaikos itan anekathen kaliteros st europi!!mpravo paidia dinete bathmous st ellada!! dn mporw na katalabw tn logiki mias meridas opadwn(olimpiakou-aek)pou otan p.x epaize barcelona -panathinaikos itan me tn barcelona.. dld ama epaize ispania -ellada tha eisastan m tn ispania? afto to kanoun oloi kai dn mporw na t katalabw..gt emis oi ellines na theloume n alliloeksantothoume? kali EPITIXIA se OSFP pao kai aek st eyropi |
Το όνομα του παιδιού/κυρίου, το αφήνω ιδιωτικό καθότι πρέπει να σεβόμαστε την ιδιωτικότητα του καθενός.
Παρ' όλα αυτα.
| ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτός ο άνθρωπος λέει πώς είναι ολυμπιακός; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Απίστευτο. |
+100 Από μένα στον κύριο και μία κερασμένη Καλούα-Σαμπούκα...
Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008
Ερώτηση της Ημέρας #6
Ερώτηση της Ημέρας #5
Τα τραγούδια μας...
... Εκείνα που απλόχερα δίναμε σε ανθρώπους που αγαπάμε, και μετά τα βλέπουμε κτήματα άλλων ανθρώπων...
Είναι τραγικό όμως αυτά τα τραγούδια να τα θεωρείς δικά σου, ιερά, να μη τα συνδιάζεις με τίποτα άλλο στον πλανήτη, παρά μονάχα με αυτό που εσύ θυμάσαι την ώρα που στο χαρίζανε.
Και το βλέπεις στα χείλη των άλλων, να τα σιγοτραγουδούν.
Τραγούδια που άλλοι χαρίζανε σε άτομα με μηδενικές προοπτικές να συμβεί ότι συνέβη σε σένα και στο άτομο που τους το χάρισε (ίσως αφού πρώτα το χάρισε σε σένα ή του/της το 'χανε χαρίσει)... Που όμως ένα τραγούδι μπορεί να παρεξηγήσει τόσες καταστάσεις...
Ακόμα και κάποιον να τον κάνει να νιώσει υποψήφιος εραστής, ή κρυφά αισθήματα, ή τεράστια εκτίμηση, ενώ εσύ, απλά παίζεις μαζί του.
Mad about you...
Κοιτάς Μακριά...
Εγινε η απώλεια συνήθειά μας...
Και άλλα...
Κι όπως είχα ξαναπεί κάποτε...
Οι άνθρωποι πάντα μου παίρνουν αυτό που αγαπώ περισσότερο...
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008
Ερώτηση Ημέρας #4
Σχετικά με την Παναθηναϊκή Ένωση
Είμαι φίλαθλος, πάνω από όλα. Μιλούσαμε με τον laplace και προσπαθούσε να δει αν θα άλλαζα ποτέ ομάδα. Ακόμα κι αν πέφταμε στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα. Η απάντησή μου σε όλες τις ερωτήσεις ήταν όχι.
Και σήμερα μου μίλησε για την επικείμενη πρόταση του Βγενόπουλου. Σαν οπαδός, βαρέθηκα τις δικαιολογίες και τις πίκρες. Ομως αν κάνει κάτι/κάποιος κάτι για την ομάδα, εγώ πάω πάσσο. Καλώς να ορίσει.
ΑΛΛΙΩΣ...
UNITED WE STAND....
Ούτε ο γούγλης δεν τους λυπάται...
Το ότι ο Ολυμπιακός Σύλλογος Φτυσμένων Παναθηναϊκού, από πάντα χρησιμοποιεί άτομα "πρώην απέναντι" για να τους χρίσουν από παλτά με γούνες, σε Θεό με δε-ξέρω-τί, το ξέραμε καιρό. Φαίνεται από τον έρωτα στον Αντωνάκη. Και τον Μιχαλάκη.
Ομως αυτό, είναι τελείως ντεκαβλέ.
Κι όμως. Την έρευνα την έκανα μόλις τώρα.
Τί σου είναι το google...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
