... Εκείνα που απλόχερα δίναμε σε ανθρώπους που αγαπάμε, και μετά τα βλέπουμε κτήματα άλλων ανθρώπων...
Είναι τραγικό όμως αυτά τα τραγούδια να τα θεωρείς δικά σου, ιερά, να μη τα συνδιάζεις με τίποτα άλλο στον πλανήτη, παρά μονάχα με αυτό που εσύ θυμάσαι την ώρα που στο χαρίζανε.
Και το βλέπεις στα χείλη των άλλων, να τα σιγοτραγουδούν.
Τραγούδια που άλλοι χαρίζανε σε άτομα με μηδενικές προοπτικές να συμβεί ότι συνέβη σε σένα και στο άτομο που τους το χάρισε (ίσως αφού πρώτα το χάρισε σε σένα ή του/της το 'χανε χαρίσει)... Που όμως ένα τραγούδι μπορεί να παρεξηγήσει τόσες καταστάσεις...
Ακόμα και κάποιον να τον κάνει να νιώσει υποψήφιος εραστής, ή κρυφά αισθήματα, ή τεράστια εκτίμηση, ενώ εσύ, απλά παίζεις μαζί του.
Mad about you...
Κοιτάς Μακριά...
Εγινε η απώλεια συνήθειά μας...
Και άλλα...
Κι όπως είχα ξαναπεί κάποτε...
Οι άνθρωποι πάντα μου παίρνουν αυτό που αγαπώ περισσότερο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου