Γαμώτο κρίμα που δεν έχει στριπάκι για την συνέχεια!!
Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009
Το Blog Πάει Facebook
Κάντε Join το δημόσιο προφίλ του blog στο facebook... Τα λέμε λάϊβ...!
...Bloody Kisses,
The Prince...
Τρίτη 28 Ιουλίου 2009
Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Μπόχουμ, δέρνουμε;
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Αλλαγή IP – Anonymity Και Εύκολο Σερφάρισμα
Eδώ και μερικές ώρες, ζώ στο Παλμ Σπρινγκς, ΑΜΕ…
Τουλάχιστον έτσι λέει η IP μου.
Ανώνυμο μπλογκιν; Σερφάρισμα σε ιστοσελίδες που έχουν Region Block μόνο για Αμερική (μερικά βίντεο στη YouTube επίσης έχουν περιορισμό); Βαρεθήκατε τους proxies και τους VPN που σας γυρνάνε στη λίθινη μοντεμ 56k εποχή;
Η λύση είναι εδώ.
Το Hotspot Shield εγκαθιστά έναν εικονικό router στον υπολογιστή σας (χωρίς να γίνεται διένεξη με το κανονικό router), wireless ή με cable θα μπορείτε να συνδεθείτε αμέσως χωρίς να σας τρώει ταχύτητα και πάνω από όλα; Μπερδέψτε τους Torrent trackers (στη Γαλλία ήδη υπάρχει νομοσχέδιο να κόβεται για ένα έτος το νετ στους παραβαίνοντες τορρεντολήπτες παράνομου υλικού), μπερδέψτε το IRC, τους referrers τους πάντες. Φυσικά δεν είναι αόρατο – αν κάνετε μαλακία ο κάθε ιδιοκτήτης site θα μπορεί να το δει – αλλά μας λύνει τα χέρια στο πιό αθώο κομμάτι:
Να μπλογκάρεις από τη Τζαμάϊκα και τη Λουιζιάνα
Το πρόγραμμα είναι freeware, δεν τρώει resources, ενεργο-απενεργοποιήται με ένα κλικ, και τρέχει σε XP και Vista.
Καλή διασκέδαση ;)
Κυριακή 19 Ιουλίου 2009
Opportunity People
Όλοι οι άνθρωποι με αυτό που είμαστε κάπου ανήκουμε.
Από την άλλη, οι poseurs είναι οι Ευκαιριακά-Ανήκω-Κάπου.
Έβλεπα τις επαναλήψεις του X-Factor, έτσι από χαβαλέ και θυμήθηκα εκείνη την αδέρφω (δεν έχω πρόβλημα με τους gay, είναι ΠΟΛΥ ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – έχω πρόβλημα με τα ξεφτιλισμένα μπερδεμένα 16χρονα) τον Λούη. Ξέρετε, αυτόν που ανοίγει το κωλόστομά του και πετάει βατράχια.
Ήταν ένα λάϊβ σχετικά νωρίς στο παιχνίδι. Θα έλεγε το “Common People”. Εκείνη την κομματάρα που σιγοτραγουδούσαμε οι φανς της British Pop τα 90s.
Το τραγούδι ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕ.
Ξεράδια βρε μαλάκα, στην τελική μεγάλωνες όταν έγινε χιτ, και άμα θες να γίνεις τραγουδιστής οφείλεις να το ξέρεις.
Πήρε το κάθε ευκαιριακό ίμο ένα μικρόφωνο, αντί της βούρτσας και του αποσμητικού που είχε μέχρι πριν έξι μήνες, και το παίζει τσαχπινογαργαλιάρης γκόμενος.
Μέσα στη τρελλή χαρά ο Λού(λ)ης. Και το μαλλί – μαλλί, έτσι;
Ανεπίκαιρο αλλά προφανώς κάπου θα τα μπεκρόπινα κάποια Κυριακή και δεν σχολίασα κατάλληλα στην ώρα του…
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009
Ταρίφες = Μάστιγα – ΒΓΑΛΤΕ ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΞΥΠΝΑΔΑΣ
Είχα ξαναθίξει στο παρελθόν την κουτοπονηριά και την ηλιθιότητα των οδηγών ταξί. Αν ψάξετε στο blog μου θα το βρείτε.
Παίρνω ταξί για τουλάχιστον 7-8 χρόνια τώρα, πολύ πριν πάω Λύκειο μή σας πώ.
Χτές τηλεφώνησα σε εταιρία για τοπικό, στις 4:00 τα ξημερώματα.
Η κοπέλα του κέντρου, συμπαθέστατη κι ευγενικότατη -ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ- μου είπε σε 7 λεπτά θα είχε φτάσει το όχημα.
Μιλάμε για μία διαδρομή τάξης των 5 Ευρώ, μαζί με το ραντεβού που φτάνει τα 2,50.
Εγώ, το έχω πει. Αν μπεις σε ταξί που ο οδηγός είναι σε τρελλά κέφια και προσπαθεί να σου πιάσει κουβέντα, έχε τον κώλο σου καλυμμένο.
Και ξανά είχα δίκιο.
Μπαίνοντας στο ταξί, το ταξίμετρο έγραφε 3.00 Ευρώ. Να σημειώσω πως ήμουν κάτω, το όχημα δεν περίμενε καθόλου για να γράψει.
Δεν έδωσα σημασία, καθώς πολλοί (ΛΑΘΟΣ ΤΟΥΣ) το ξεχνάνε ανοιχτό και γράφει.
Ναι, πριν με ρωτήσετε, με το χρήμα έχω παράξενη σχέση, είναι ο μοναδικός τρόπος να δείξω τα Mathematic Skills μου, και θέλω πάντα οι συναλλαγές μου να είναι ακριβείς. Είμαι Ventrue, τί να κάνω.
Το ταξί σταμάτησε στον τόπο προορισμού γράφοντας 5,91.
Ο Ταρίφας (κακιά του ώρα, που στους γιατρούς να τα φάει το τσόφλι) μου ζήτησε σύν 1,70.
Πιστεύοντας στην αδιαφορία και την απροσεξία αυτού του περίπλοκου είδους που λέγεται “άνθρωπος”, ακολουθεί η εξής συζήτηση.
ΕΓΩ: βγάζοντας πορτοφόλι “Και μείον τα τρία ευρώ που έγραφε το ταξίμετρο όταν μπήκα;”
ΤΑΡΙΦ: “Δε κατάλαβα, έτσι γίνεται, τί πάει να πεί μείον τα τρία ευρώ;”
Για τους παίχτες του Vampire: Masquerade/Requiem δεν είναι τρελλό αυτό που θα πώ. Το humanity μου είναι μόλις μία βούλα στο Sheet μου. Που πάει να πει πως ότι και να γίνει, όταν έχω να κάνω με ανθρώπους, θα πέσω σε Frenzy.
ΕΓΩ: “Εγώ δε κατάλαβα, τί πληρώνω με αυτά τα τρία ευρώ; Το ταξίμετρο μετράει απο τη στιγμή που φτάνει στην οδό άφιξης.”
ΤΑΡΙΦ: “Θα πρέπει να μου πληρώσετε τον δρόμο που έκανα μέχρι να φτάσω.”
The beast, awakens.
ΕΓΩ: “Από πότε πληρώνω την δική σας αφετηρία, κύριε; Αμα είχατε ξεκινήσει από τον Ασπρόπυργο δηλαδή πόσα θα σας πλήρωνα;”
ΤΑΡΙΦ: “Ετσι γίνεται και τα 2,50 ευρώ για το ραντεβού και 1,70 ακόμα”
Του πετάω ένα πεντάευρω και μετά ένα ευρώ, το οποίο με άκουσε και χώθηκε κάτω από το κάθισμά του
ΤΑΡΙΦ: “Mή τα πετάτε έτσι τα λεφτά σας παρακαλώ”
ΕΓΩ: κλείνοτας τη πόρτα “Εγώ την αφετηρία δεν την έχω πληρώσει ποτέ μου, δεν έχω σκοπό να στα δώσω εσένα (ΓΥΦΤΟ ΠΑΛΙΟΚΛΕΦΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ Ο ΚΩΛΟΣ)”.
ΤΑΡΙΦ: “Μου χρωστάτε λεφτά, πού πάτε;” με ύφος Τόλικο και πολλά βαρύ
ΕΓΩ: Του πετάω ένα δίευρω μαζί με όλες τις κατάρες μου (εύχομαι να τράκαρε σε κανά βυτιοφόρο της ΕΚΟ και να γινε πυροτέχνημα για το πάσχα) και κλείνω τη πόρτα αφήνοντάς τον να βρίζει.
Τηλεφώνησα στο κέντρο και έκανα επώνυμη καταγγελία.
Και το λέω και εσάς:
Η τηλεφωνήτρια ήταν σαφής: ΚΑΚΩΣ ΤΟ ΧΡΕΩΣΕ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.
MHN ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΥΣΤΗ ΝΑ ΣΑΣ ΚΛΕΨΕΙ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΥΡΩ.
Εγώ δεν ήθελα να πλακωθώ μαζί του, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΡΕΞΗ. Πίστευα (πάρτα ζώον) ότι απλά είχε ξεχάσει ανοιχτό το κωλόπραμα και μετά θα μου τα αφαιρούσε. Αντί να πει “ΩΧ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΛΕΨΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ” επιτέθηκε με καθαρά άσχημες διαθέσεις αναγκάζοντάς με να πληρώσω έναντι κούρσας ΑΘΗΝΑ-ΠΕΙΡΑΙΑ. Κι αντί να πει Ο ΜΑΛΑΚΑΣ πως ΣΥΓΝΩΜΗ, ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ, προτίμησε την οδό της καταγγελίας. Αλλά έπρεπε να του πω μισό να φωνάξω έναν μπάτσο να μας το λύσει, να δούμε μετά αν θα μου γλυφε και τα λουστρίνια από τη μετάνοια.
Και ήταν και Ταξί του 2004 με αυτοκολλητάκι κι όλας. Αμα είναι να κλέβει έτσι τον ντόπιο, δε θέλω να ξέρω πόσα έβγαλε από τους τουρίστες.
Αλλά ο κόσμος είναι μικρός. Πολύ μικρός. Και την επόμενη φορά, η δικαιοσύνη θα βρει τον δρόμο της μπροστά μου.
Αει στον διάολο με τα αρχίδια…
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009
Γειά Σας, Είμαι ο Μαμιάς Της Γειτονιάς Σας
Γυρνάς σπίτι πτώμα.
Τα φώτα κλειστά.
Κοιτάς τη γάτα σου που κοιμάται ήσυχη.
Δεν ανάβεις τηλεόραση.
Και ξαφνικά
(Η ΓΚΟΜΕΝΑ): “Αχ ναι! Κι άλλο”
(Ο ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΜΟΥΓΚΑΝΙΖΕΙ)
(Η ΓΚΟΜΕΝΑ): “ΑΑΑΑΑΑΑΑΧ ΝΑΙ”
(Ο ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕΤΑΞΥ ΚΩΛΟΥ ΚΑΙ ΒΕΝΤΟΥΖΑΣ)
Ε όχι
Δεν ήταν τυχαίος οργασμός που ξάφνου η τηλεόραση τσίτωσε στο Φιλμνετ και ακούστηκε παντού.
Αχ, έπρεπε να ‘χα κατέβει και να βάραγα το κουδούνι σα να ‘χαμε πάρει φώκο…
Σάββατο 4 Ιουλίου 2009
The Blackest Rose
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
