Ταρίφες = Μάστιγα – ΒΓΑΛΤΕ ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΞΥΠΝΑΔΑΣ

Είχα ξαναθίξει στο παρελθόν την κουτοπονηριά και την ηλιθιότητα των οδηγών ταξί. Αν ψάξετε στο blog μου θα το βρείτε.

Παίρνω ταξί για τουλάχιστον 7-8 χρόνια τώρα, πολύ πριν πάω Λύκειο μή σας πώ.

Χτές τηλεφώνησα σε εταιρία για τοπικό, στις 4:00 τα ξημερώματα.

Η κοπέλα του κέντρου, συμπαθέστατη κι ευγενικότατη -ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ- μου είπε σε 7 λεπτά θα είχε φτάσει το όχημα.

Μιλάμε για μία διαδρομή τάξης των 5 Ευρώ, μαζί με το ραντεβού που φτάνει τα 2,50.

Εγώ, το έχω πει. Αν μπεις σε ταξί που ο οδηγός είναι σε τρελλά κέφια και προσπαθεί να σου πιάσει κουβέντα, έχε τον κώλο σου καλυμμένο.

Και ξανά είχα δίκιο.

Μπαίνοντας στο ταξί, το ταξίμετρο έγραφε 3.00 Ευρώ. Να σημειώσω πως ήμουν κάτω, το όχημα δεν περίμενε καθόλου για να γράψει.

Δεν έδωσα σημασία, καθώς πολλοί (ΛΑΘΟΣ ΤΟΥΣ) το ξεχνάνε ανοιχτό και γράφει.

Ναι, πριν με ρωτήσετε, με το χρήμα έχω παράξενη σχέση, είναι ο μοναδικός τρόπος να δείξω τα Mathematic Skills μου, και θέλω πάντα οι συναλλαγές μου να είναι ακριβείς. Είμαι Ventrue, τί να κάνω.

Το ταξί σταμάτησε στον τόπο προορισμού γράφοντας 5,91.

Ο Ταρίφας (κακιά του ώρα, που στους γιατρούς να τα φάει το τσόφλι) μου ζήτησε σύν 1,70.

Πιστεύοντας στην αδιαφορία και την απροσεξία αυτού του περίπλοκου είδους που λέγεται “άνθρωπος”, ακολουθεί η εξής συζήτηση.

ΕΓΩ: βγάζοντας πορτοφόλι “Και μείον τα τρία ευρώ που έγραφε το ταξίμετρο όταν μπήκα;”

ΤΑΡΙΦ: “Δε κατάλαβα, έτσι γίνεται, τί πάει να πεί μείον τα τρία ευρώ;”

Για τους παίχτες του Vampire: Masquerade/Requiem δεν είναι τρελλό αυτό που θα πώ. Το humanity μου είναι μόλις μία βούλα στο Sheet μου. Που πάει να πει πως ότι και να γίνει, όταν έχω να κάνω με ανθρώπους, θα πέσω σε Frenzy.

ΕΓΩ: “Εγώ δε κατάλαβα, τί πληρώνω με αυτά τα τρία ευρώ; Το ταξίμετρο μετράει απο τη στιγμή που φτάνει στην οδό άφιξης.”

ΤΑΡΙΦ: “Θα πρέπει να μου πληρώσετε τον δρόμο που έκανα μέχρι να φτάσω.”

The beast, awakens.

ΕΓΩ: “Από πότε πληρώνω την δική σας αφετηρία, κύριε; Αμα είχατε ξεκινήσει από τον Ασπρόπυργο δηλαδή πόσα θα σας πλήρωνα;”

ΤΑΡΙΦ: “Ετσι γίνεται και τα 2,50 ευρώ για το ραντεβού και 1,70 ακόμα”

Του πετάω ένα πεντάευρω και μετά ένα ευρώ, το οποίο με άκουσε και χώθηκε κάτω από το κάθισμά του

ΤΑΡΙΦ: “Mή τα πετάτε έτσι τα λεφτά σας παρακαλώ”

ΕΓΩ: κλείνοτας τη πόρτα “Εγώ την αφετηρία δεν την έχω πληρώσει ποτέ μου, δεν έχω σκοπό να στα δώσω εσένα (ΓΥΦΤΟ ΠΑΛΙΟΚΛΕΦΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ Ο ΚΩΛΟΣ)”.

ΤΑΡΙΦ: “Μου χρωστάτε λεφτά, πού πάτε;” με ύφος Τόλικο και πολλά βαρύ

ΕΓΩ: Του πετάω ένα δίευρω μαζί με όλες τις κατάρες μου (εύχομαι να τράκαρε σε κανά βυτιοφόρο της ΕΚΟ και να γινε πυροτέχνημα για το πάσχα) και κλείνω τη πόρτα αφήνοντάς τον να βρίζει.

 

Τηλεφώνησα στο κέντρο και έκανα επώνυμη καταγγελία.

Και το λέω και εσάς:

Η τηλεφωνήτρια ήταν σαφής: ΚΑΚΩΣ ΤΟ ΧΡΕΩΣΕ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.

MHN ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΥΣΤΗ ΝΑ ΣΑΣ ΚΛΕΨΕΙ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΥΡΩ.

Εγώ δεν ήθελα να πλακωθώ μαζί του, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΡΕΞΗ. Πίστευα (πάρτα ζώον) ότι απλά είχε ξεχάσει ανοιχτό το κωλόπραμα και μετά θα μου τα αφαιρούσε. Αντί να πει “ΩΧ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΛΕΨΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ” επιτέθηκε με καθαρά άσχημες διαθέσεις αναγκάζοντάς με να πληρώσω έναντι κούρσας ΑΘΗΝΑ-ΠΕΙΡΑΙΑ. Κι αντί να πει Ο ΜΑΛΑΚΑΣ πως ΣΥΓΝΩΜΗ, ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ, προτίμησε την οδό της καταγγελίας. Αλλά έπρεπε να του πω μισό να φωνάξω έναν μπάτσο να μας το λύσει, να δούμε μετά αν θα μου γλυφε και τα λουστρίνια από τη μετάνοια.

Και ήταν και Ταξί του 2004 με αυτοκολλητάκι κι όλας. Αμα είναι να κλέβει έτσι τον ντόπιο, δε θέλω να ξέρω πόσα έβγαλε από τους τουρίστες.

Αλλά ο κόσμος είναι μικρός. Πολύ μικρός. Και την επόμενη φορά, η δικαιοσύνη θα βρει τον δρόμο της μπροστά μου.

Αει στον διάολο με τα αρχίδια…