Μου λείπετε κωλόπαιδα.
Να ναι καλά αυτός ο παπάρας που λέγεται και υπάλληλος στα NOKIA CLUB SERVICE STORES.
Πού κολλάει το'να με τ' άλλο;
Μα αυτός φταίει, που μου διέγραψε ολάκερο τηλέφωνο, ενώ του είπα, "ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΦΟΡΜΑΤ, ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ".
Και το 'κανε.
Πάνε τα τηλέφωνά σας.
Και με όσους χαθήκαμε λόγω σχολών, εκεί να δεις κλάμμα.
Σας βλέπω στα όνειρά μου και ξυπνάω μέσα στη κατάθλιψη.
Τώρα έχω SONY ERICSSON.
Και αντίγραφο του τηλεφωνικού μου καταλόγου.
Από ότι απέμεινε, έστω.
Δε πάει πολύς καιρός από τότε που έγινε το release για τον καλύτερο manager όλων των εποχών και όπως κι άλλοι φίλοι της μπάλας, έτσι κι εγώ το προμηθεύτηκα δίχως πολλή σκέψη, όπως είχα κάνει το 2007 με το FM2007.
Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ψυχρή, όσον αφορά στο skin του installer, με τη μόνη διαφορά πως άλλαξε το χρώμα και φυσικά από 2007, έγινε 2008.
Όσον αφορά στην ιστορία μου με το FM, δεν έχω πολλή, το πρώτο που έπαιξα ήταν το προϊστορικό πλέον FM2001, και λόγω κακού υπολογιστή, ξαναέπαιξα πέρυσι, το 2007.
Όταν όμως έτρεξα το παιχνίδι.. Ξαφνικά συνειδητοποίησα μια τρελλή ευκολία στα πάνελ και στη δημιουργία μάνατζερ (καθώς μπορείς να επιλέξεις ακόμα και avatar για τον μάνατζέρ σου - δηλαδή εσένα!).
Διάλεξα την ομάδα μου, τις χώρες που θέλω να παρακολουθώ, και τελικά ξεκίνησα τον Ιούνιο του 2007 την εργασία μου στην ομάδα!
Εκεί που προσπαθούσα να εξοικιωθώ με το νέο μου παιχνίδι, τσακ! Πετάγεται σε pop-up μορφή ο Advisor!
"Κοίτα ευκολίες..." σκέφτηκα.
Φυσικά αυτές οι ευκολίες σε έναν παλιό παίχτη του FM είναι ολίγον τί άχρηστες, αφού ξέρει την νοοτροπία του παιχνιδιού, πόσο μάλλον κάτι Team Τalk που τη πρώτη φορά που έπαιξα το 2007 τα έψαχνα με ύφος εξαθλίωσης.
Θα μου πείς, το advisor καλό καλό, αλλά μή μας σπάσει και τα νεύρα. Κι όμως! Μπορείς να του πείς να μή σε ξαναενοχλήσει forever, να μή σε ξαναενοχλήσει για το Χ chapter βοήθειας, ή να εμφανιστεί αργότερα! Δεν είν' κακό, είναι?
Τέλος πάντων, βρήκα πολλές ευκολίες που δεν είχε το 2007!
Στο πάνελ του μάνατζερ, βλέπω να έχει γίνει τελείως extended, με όλα τα καλά, να μπορείς να τα βουτήξεις σύντομα και χωρίς να ψάχνεσαι!
Το Save/Load έγιναν πολύ πιό γρήγορα, καθώς και το prossesing ανά μέρα που πατάς Continue, όπως και η μνήμη του Η/Υ μου, δε βογγάει!
Τέλειο GUI όσον αφορά στο Database που θα χρησιμοποιήσεις, επιλέγοντας Small, Medium και Large Database! (Εγώ χρησιμοποιώ large database)
Βέβαια υπάρχουν μικροατέλειες στις Ομάδες, (αν και βρίσκω ΑΨΟΓΟ το γεγονός πως τα ονόματα και τα στατιστικά είναι πολύ ακριβή -- Όχι όπως στο PES 2007 που δαγκώνεις τα αυτά σου για να καταλάβεις ποιός είναι ο κύριος με το αναγραμματισμένο όνομα -- Καθώς επίσης και το πολύ έξυπνο κολπάκι με τα λάβαρα που έχουν μόνο τα χρώματα της ομάδας -- Πάλι επίσης όχι όπως στο PES που μόνο όσες ΠΑΕ πλήρωσαν έχουν αξιοπρεπή εμφάνιση και λάβαρο), αλλά όσες μικροατέλειες μπορεί να έχει, δεν θα κάνουν το χρήστη ούτε να βαρεθεί ή να βλαστημίσει!
Η Artificial Inteligence είναι πολύ πιό βελτιωμένη από πέρυσι, καθώς και το πακέτο του 2007 όσον αφορά στις δυνατότητες και τους παίχτες, τις εθνικές και όλα, είναι άκρως εθιστικό!
Και όπως πάντα, αν είσαι τρελλός με το Football Manager, παίχτο σε Window Mode. Αν δε μπορείς να το κάνεις μέσα από τις ρυθμίσεις του παιχνιδιού, φτιάξε ένα νέο Shortcut στο Desktop σου, το οποίο οδηγεί στο FM.exe, και μετά τα εισαγωγικά, κάνε ένα κενό με το Spacebar σου και γράψε
-small_screen -windowed
έτσι ώστε να έχει μιά μορφή
"D:\Football Manager 2008\fm.exe" -small_screen -windowed
και πάτα το ENTER!
Τζέτ έτσι;
Γι αυτό είμαστε πωρωμένοι με το FM!
Ο Βασιλιάς πέθανε (FM2007), ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ (2008)!
Δεν ξέρω αν είμαι τελείως ντεμοντέ, ή ένας άλλοτε Englishman in NY, αλλά τα blog πολιτικού περιεχομένου δε μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Μου αρέσουν όμως άρθρα σατυρικά, που δεν έχουν το στυλ το δημοσιογραφικό.
Θα μου πείτε, γούστα είναι αυτά.
Ναι, γούστα. Συμφωνώ κι επικροτώ.
Ομως, τι απέγιναν τα blog τέχνης, ή ακόμη και σκίτσου;
Γιατί υπάρχουν ελάχιστα blogs με τέχνη, βιβλίο, και Περιβάλλον;
Δηλαδή, είναι πιό σοβαρός ο σχολιασμός του κάθε υποψήφιου του ΠΑΣΟΚ, από το ότι οι Διάβολοι της Ταζμανίας, εξαφανίζονται από ένα τραγικό καρκίνωμα στο πρόσωπο και μία ολόκληρη ήπειρος έχει σημάνει συναγερμό για να βρεθεί θεραπεία;
Είναι πιό σοβαρό το πόσο θα πληρώσω το πετρέλαιο, από το να κάνω ένα μία κίνηση να σώσω τον πλανήτη;
Τα λευκά δελφίνια τέλος - το μάθατε, πιστεύω. Χέστηκε κανείς; Γιατί εγώ δεν είδα κανένα να χέζεται.
Πού πήγαν τα "αστεία"; Ενα ανέκδοτο, ή ακόμα και μιά εύλογη ερώτηση στο γιατί ο ΑΝΤ1 έγινε φούξια εν μία νυκτί!
Ο Οκτώβριος (όχι Οκτώμβριος) έχει διπλή σημασία σαν μήνας για μένα. Ο πρώτος είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, στις 4/10 κι ο δεύτερος λόγος γιατί πρέπει και οφείλουμε να ενημερωθούμε και να βοηθήσουμε να εξαλειφθεί ο Καρκίνος του Μαστού.
Δε βλέπω κανέναν να ασχολείται με αυτά. Δεν είναι μέρος του κόσμου που χρειάζεται να σωθεί;
Μπά, ξέρουμε όλοι ότι οι "Παγκόσμιες Ημέρες" είναι απλά μιά ανακωχή στη συνέχεια της κτηνωδίας.
Ασχολούμαστε με το διάστημα, ενώ καλά καλά δεν έχουμε μάθει τον πλανήτη μας, με τα καλά και τα κακά του, με τα ζώα και με τα κτήνη.
Τον Αλογοσκούφη και τον Βενιζέλο θα σκεφτώ, ή θα με πιάσουν τα κλάμματα βλέποντας κάποιο νεκρό κουτάβι από το κρύο;
Από ότι φαίνεται, ο άνθρωπος σαν όν, έχει αρκετή ευαισθησία να μας πρίζει τα αρχίδια από το πρωϊ μέχρι το βράδι για τους πολιτικούς και τα άπλυτα των Σελέμπριτι, και κλείνει αριστοτεχνικά τα μάτια στα προβλήματα του πλανήτη μας, και στην αναισθησία των ανθρώπων.
Λυπούνται τα παιδάκια που πεθαίνουν, μόνο για όση ώρα κρατάει το βίντεο του ρεπορτάζ τους.
Και τί να τη κάνω εγώ τη κριτική στο πρόσωπό τους; Θα ακούσει κανείς; Αυτοί είναι τόσο άθλιοι που διαβάζουν τα ποστ και τα ρεπορτάζ που τους αφορούν κι έπειτα κάνουν αυτό που θέλουν εξ' αρχής.
Βοηθήστε τον πλανήτη να αναπνεύσει.
Μη περιμένετε τα πάντα από τους άλλους, όπως οι οδηγοί στην γελοιογραφία!
Κάντε κάτι μόνοι σας, και αν δε σας αρέσει η ζωή που φτιάξατε, βελτιώστε τη. Και υιοθετίστε ένα σκυλάκι.
Εγώ θα πάω να πάρω τσιγάρα και θα ταϊσω τις γάτες μου.
Δεν μπορώ να σας πω τ' όνομά μου, γιατί δεν έχω όνομα. Είμαι γόνος μιας αρχαίας ράτσας.
Είμαι δαιμονιστής. Κι αυτή είναι η ιστορία μου...
Έτσι ξεκινά η αφήγηση ενός ανθρώπου που δεν είναι ακριβώς άνθρωπος. Ενός πλάσματος που ζει με διάφορες μορφές ανάμεσά μας. Το πρόβλημα και ταυτόχρονα η κόλασή του είναι ο έρωτας.
Γι' αυτόν κλέβει, γι' αυτόν σκοτώνει, γι' αυτόν βυθίζεται διαρκώς στην αθλιότητα. Η ιστορία του διαβάζεται σαν άγριο θρίλερ ή σαν απίστευτο βέβηλο χρονικό. Όμως πίσω από τις συγγραφικές επινοήσεις που υποδαυλίζουν έντεχνα μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου, αγωνίας αλλά και απόγνωσης, O δαιμονιστής αποτιμάται πρώτιστα ως μια βαθιά στοχαστική αναζήτηση των ορίων και των διαστάσεων της ερωτικής επιθυμίας. Ως ένα βιβλίο φαντασίας που φωταγωγεί αδιάκριτα τις σκοτεινές ατραπούς της ηδονής, εκεί όπου θρυμματίζεται αλλά και ανασυντίθεται κάθε φορά η ανθρώπινη υπόσταση.
Αγόρασα το βιβλίο με περίσσια χαρά διαβάζοντας αυτό το κείμενο, πριν από τέσσερις περίπου μήνες. Το διάβασα σε 2 το πολύ νύχτες!
Η αλήθεια είναι πως μάλλον το υπερεκτίμησα. Βλέπετε, ως εραστής των Δαιμόνων και των Βρυκολάκων, υπέθεσα πως κάτι τέτοιο θα διαπραγματεύεται το βιβλίο. Κι έπεσα έξω.
Το βιβλίο ήταν καλό, αλλά έχω κάποια προβλήματα ακόμη με αυτό.
Ως υπόθεση, ήταν πιασάρικο, με όμορφες περιγραφές (μου θύμισε αρκετά τον τρόπο που έχει γραφτεί το "Αρωμα" του Πάτρικ Ζίσκιντ) αλλά με ένα τεράστιο κατά: το βρίσιμο.
Ηταν αισχρό μερικές φορές, όχι όμως από τις πράξεις των ηρώων, αλλά από την γλώσσα του συγγραφέα.
Η βωμολοχία (δεν είμαι του πουριτανισμού) δεν είναι κακή - όμως μέχρι ενός σημείου!
Σε ένα βιβλίο όπως είναι αυτό, που η ροή του βιβλίου τρέχει και σε κρατά σε εγρήγορση (τόσο πολύ που δε προλαβαίνεις να πεις "ουφ" και ξαφνικά, νά σου από την αρχή νέα περιπέτεια), δεν είναι όμορφο να βρίζεις τόσο πολύ. Και κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα πράγματα που δεν θα αφήσουν τον Δαιμονιστή να γίνει ένα κλασσικό βιβλίο της Σύγχρονης λογοτεχνίας.
