Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά·
κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί·
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ --
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,
η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και υγραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος…
“Ο Πόνος Του Ανθρώπου Και Των Πραγμάτων”
1919 – Κώστας Καρυωτάκης
3 σχόλια:
Xronia sas polla..........
No other comment needed :0)
Μαυρίλα ο Καρυωτάκης! Τώρα θα με πεις ψώνιο, αλλά επειδή είσαι φαν του, θέλω να σου δείξω μία εικόνα που είχα φτιάξει για ένα πρότζεκτ σε κάποιο φόρουμ γραφιστών, εμπνευσμένη από την "Πρέβεζα"...
http://peslac.deviantart.com/art/DARK-MATTERS-vcdc-gr-47786039
Και, επίσης, έχω την εντύπωση ότι η ΕΤ1 φέτος δείχνει σήριαλ βασισμένο στη ζωή του. Δεν είμαι τόσο σίγουρος γι' αυτό, καθώς δεν βλέπω ποτέ ΕΡΤ! χα χα
Τι είναι τα botakia?????
Εγώ σκέφτηκα πως έχουν μετρητή για γαμωσταυρίδια...
Χρόνια πολλά????
Ε, για να το λένε, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!
Και ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου