Είχε το περίπτερό του κοντά στο σπίτι.
Χαμογελαστός, κοντά στην ηλικία μου 25-26. Πάντα γλυκός και ευγενικός.
Πήρα δρακουλίνια (!) από το περίπτερό του 2 μέρες πρίν.
Το βράδι που σκοτώθηκε με τη μηχανή του.
"Να 'σαι καλά" του 'πα μετά το ευχαριστώ του όταν πήρα τα ρέστα μου κι έφυγα.
Το ίδιο βράδι, πέθανε.
Εχω ακόμα φρικάρει. Οταν το περίπτερο ήταν κλειστό με λουλούδια στη βάση του και με μηνύματα από φίλους του, φίλες, πελάτες από τη γειτονιά.
Κρίμα... Κρίμα ρε Χ...
Rest In Peace...
3 σχόλια:
Πώς τα φέρνει η ζωή, νέα παιδιά,
ας είναι καλό το στερνό ταξίδι του..
Τι άσχημο, να πάρει, όταν φεύγει κάποιος τόσο νέος...
Καλό του ταξίδι...
Αν σου είναι εύκολο, πες μου σε παρακαλώ ποιό είναι το σπασμένο Link στη σελίδα μου. Θα σου ήμουν υπόχρεος μιας και δεν το ήξερα κι ούτε το βρήκα.
Δημοσίευση σχολίου