Και η γκρίνια κατά του καλοκαιριού συνεχίζεται.
Το σιχαίνομαι γιατί όλοι βγαίνουν έξω. Λες κι αν βγουν τον χειμώνα θα λιώσουν ή θα πάθουν κατάθλιψη.
Και τα πιτσιρίκια που τελειώνουν με τα σχολεία; Αυτό κι αν είναι pain in the ass φίλε.
Παντού σαγιονάρα και κάπρι με αναμαλλιασμένα κεφάλια. Ανδρες - γυναίκες.
Γυφτιά και μουφοκαμπριολέ να κολλάνε στις κοπέλες που κάθονται στις στάσεις των λεωφορείων.
Κι όταν μπείς στα λεωφορεία, έχεις μία τεράστια μπουτίκ από αξύριστες αρρενωπές μασχάλες που βρωμάνε και ζέχνουνε, και τριχωτές γάμπες με χαμηλή καλτσούλα και παππούτσι νούμερο 55 από κάτω.
Μή ξεχάσω τις γκόμενες με τα αλυσιδένια στριγκ που δε διακόπτουν τη θέα στα τατού που κάνανε στον κόκυγα απάνω.
Απο την άλλη, είμαι εγώ κι άλλοι κάμποσοι που όταν μπαίνει καλοκαίρι χαιρόμαστε μόνο για τη νύχτα και για τις ντομάτες.
Δε μπορώ τόσο κόσμο, δε μπορώ τον κάυσωνα, και ακόμα χειρότερα, μισώ το φώς της μέρας.
Πάλι τα 'πα και ξεθύμανα.
ΨΟΦΟΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΡΕ.
(Πάντα επίκαιρο.)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου