Γλυκόπικρα

Πόσες φορές σκέφτομαι...

Τους δαίμονες που με κλείνουν στον εαυτό μου και μου τρώνε το κεφάλι κάθε ώρα που περνάει...

Οταν δε μπορώ να κοιμηθώ...

Και κοιτάω την τηλεόραση, δίχως να παρακολουθώ...

Σαν φυτό, που τρέφεται από φαντάσματα

Που δε μπορεί να πιστέψει το καλό όταν συμβαίνει, λόγω καχυποψίας

Και οι φορές

Οι φορές που με πλήγωσες είναι περισσότερες από τις καλύτερές μου αναμνήσεις

Κι οι μνηστήρες δε κουράζονται ποτέ τη Πηνελόπη να τη περιμένουν

Αλλίμονο

Αλλίμονο στον Οδυσσέα

Που για να τους συνθλίψει

Θα 'πρεπε να κάνει

Επίθεση Αυτοκτονίας.