Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Ομορφη μικρή... Τσοπάνα...!!

Πριν συνεχίσετε να διαβάζετε... δείτε αυτό το άρθρο.

Είμαστε πουτάνες. Οι μπλόγκερς. Γράφουμε μόνο για το χρήμα (ενώ οι δημοσιογράφοι, δεν πληρώνονται), διαδίδουμε ψεύδη και ανεβάζουμε πλέον ανεπίτρεπτα. Απλά γινόμαστε ένα λινκ ο ένας με τον άλλον, κοιτώντας πως θα έχουμε περισσότερη επισκεψιμότητα...

Θλιβερό.

Το πιό θλιβερό, είναι αυτός ο φόβος των δημοσιογραφίσκων όσον αφορά στην κατάθεση σκέψεων, απόψεων και κρίσεων.

Τους ενοχλεί που οι μπλόγκερς είμαστε μία "πατρίδα" από ανθρώπους τόσο διαφορετικούς κι όμως τόσο όμοιους.

Τους ενοχλεί που μπορεί ο καθένας να γράψει με τη μέθοδο της αρθρογραφίας. Αλλωστε, αυτοί το ... σπούδασαν.

Δεν είδα κανέναν στο δικό μου χώρο να παραπονιέται που ο κάθε άσχετος μου τρώει τη δουλειά που σπούδασα.

Τί φοβάστε; Πως τα μπλογκς έχουν δύναμη; Που ο καθένας μας μπορεί να κρίνει, να αρθρογραφήσει, να κοροϊδέψει, να καγχάσει, να αηδιάσει, να πεί την αλήθεια;

Γιατί από αυτό το ΑΡΘΡΟ (το γράφω με κεφαλαία επειδή μάλλον δεν είναι γραμμένο από... ιερόδουλη), καταλαβαίνω μια ασχετοσύνη όσον αφορά στη μπλογκόσφαιρα.

Μεγάλη ασχετίλα και άγνοια.

Κι επειδή οι δημοσιογράφοι είναι πουτάνες, λογικά μπαίνει σε πολύ καυτά μπλογκς η κυρία, ή ψάχνει το DVD της Ζαχοπουλειάδας και είναι μέσα στη πίκρα από την απογοήτευσή της, αρχίζει και λέει παπαριές.

Και για να τη πληροφορήσω, πολύ σπάνια, υπάρχει μπλογκ μόνο για το κέρδος.

Κρίμα, γιατί ο "αδελφός" Σταθμός ΣΚΑΪ κάνει αφιερώματα στη μπλογκόσφαιρα κι εσείς χύνετε χολή, πίκρα και κομπλεξαρισμένα ξερατά.

 

Δημοσιογράφοι κουφάλες, έρχονται κρεμάλες...