Κάθε βράδι, αν δε με πιάσει η παράλυση ύπνου, ονειρεύομαι σαν να βλέπω ταινίες, ή να παίζω adventure games.
Βλέπω όλες μου τις φοβίες και τις ανησυχίες, τις σκοτεινές μου επιθυμίες, τα πάντα... Σε ένα πέπλο μυστηρίου και σαν να τα ζώ στ' αλήθεια.
Η γλυκιά λαγνεία, το γέμισμα της καρδιάς, η ανησυχία, το έρεβος.
Και έπειτα, στον ξυπνημό - η απορία και η δυσαρέσκεια όταν ένα όνειρο όμορφο παύει. Επειτα, η ανακούφιση και η ηχώ των ήχων, όταν ξυπνώ από κάποιον εφιάλτη.
Ασύνδετα, ψεύτικα γεγονότα μου δίνουν ζωή την ώρα που ζώ πιότερο από κάθε ώρα της ημέρας.
Δεσμώτες στην άϋλη πραγματικότητα, εκεί που το ψεύτικο γίνεται αληθινό, εκεί που η σιωπή είναι εκκωφαντική και ότι μπορείς να ποθήσεις, θα μπορέσεις και να το αποκτήσεις...
Τόσο φαιδρά, μπορείς να αγγίξεις σώματα και αντικείμενα, να πεθάνεις και να αναστηθείς, σε αυτή τη δίνη του ατέρμονου εγωκεντρισμού...
Μήν ανοίξεις τα μάτια.
Μπορεί να σκοτώσεις αυτό που ποθούσες όλη σου τη ζωή.
Beyond The Wall Of Sleep ... From my experience I cannot doubt but that man, when lost to terrestrial consciousness, is indeed sojourning in another and uncorporeal life of far different nature from the life we know, and of which only the slightest and most indistinct memories linger after waking. From those blurred and fragmentary memories we may infer much, yet prove little. We may guess that in dreams life, matter, and vitality, as the earth knows such things, are not necessarily constant; and that time and space do not exist as our waking selves comprehend them. Sometimes I believe that this less material life is our truer life, and that our vain presence on the terraqueous globe is itself the secondary or merely virtual phenomenon....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου