Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Αγρίνιο Massacre My Ass.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΠΟΣΤ.

Σκοτώθηκαν 5 κυνηγοί και χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ, αλλά έτυχε να ακούσω κάποια πράγματα από τον κ.κ. Δικηγόρο των θυμάτων, και γενικά βλέπω την αντιμετώπιση στο... μακελειό, που δέ μπορώ. Πρέπει να μιλήσω.

Συγκλονίστηκε το Πανελλήνιο

Ναι. Δε κάνει τίποτα άλλο το Πανελλήνιο. Από τον συγκλονισμό έχει πάθει διάρροια.

Πάνω απ' όλα η ανθρώπινη ζωή και μετά τα ζά και η ιδιοκτησία

Ρε τί μας λέτε... Δε πάμε καλά.
Η ανθρώπινη ζωή που μας τσαμπουνάτε, έχει κάνει μακελειό στην φύση. Στα ζώα. Κάθε Πάσχα κάνουμε ευχάριστα μιά και δυό γενοκτονίες. Σοβαρά μιλάτε κύριοι; Σοβαρά μιλάτε; Εχουμε γαμήσει τον τόπο όλο, πατάμε τα σκυλιά με το αυτοκίνητο, σκοτώνουμε πουλιά σαν τις τσίχλες και τα ορτύκια για να τα φάμε, τα κλωτσάμε τα ζώα. Γιατί; Μα γιατί είμαστε άνθρωποι. Με Α κεφαλαίο. Τα άλλα δε μας νοιάζουν. Οτι πονούν όπως εμείς, χεστήκαμε. Οτι τα σκοτώνουμε για χόμπι, χεστήκαμε. Οτι τα τρώμε ενώ είμαστε βιολογικά φυτοφάγοι, χεστήκαμε.

Σκεφτείτε λίγο σας παρακαλώ ποιοί ήταν εδώ, δισεκατομμύρια χρόνια πριν από εμάς. Τα ζωάκια.
Κι ήρθαμε να βάλουμε άσφαλτο στα λιβάδια, και να νομιμοποιήσουμε τον φόνο στα ζώα μέσω των κρεοπωλείων.

Ναι, νομιμοποιήσαμε τον φόνο.

Γιατί όταν πάς να πάρεις κρεατάκι, δε σκέφτεσαι πως τρως τον Πόρκι Πιγκ, τον Ρότζερ Ράμπιτ, τον μπέϊμπ το γουρουνάκι.

Θέλουμε να αγοράσουμε το μπιφτέκι, όμως δε θέλουμε να γνωρίσουμε την αγελάδα.

Αν σκοτώσω ένα ζώο και το φάω, είναι φυσιολογικό.
Το να φάω έναν άνθρωπο, είναι διαστροφή.

Ο άνθρωπος δεν διαφέρει από τα άλλα ζώα. Επειδή η γάτα μου δε μπορεί να ανοίξει blog, αυτό δε της δίνει λιγότερη αξία από άλλους 1000 ανθρώπους. Επειδή το σκυλί μου δε μπορούσε να κάνει ζάππινγκ, δε τον έκανε ποτέ πιό άχρηστο από 10.000 άτομα.

Ζώον ετυμολογικά είναι η ζωή + το Ον. Εμείς δηλαδή σε τί διαφέρουμε;

Μας ενοχλούν οι φυλακές, όμως δε μας ενοχλεί που οι κότες ξεκωλιάζονται για να βγάλουν 50 αυγά/μέρα κι οι αγελάδες πεθαίνουν ξεζουμισμένες από γάλα, κι όλα αυτά σε χώρους άθλιους σαν να είναι δούλοι μας.

Τα ζώα δεν είναι δούλοι μας.
Είμαστε αρκετά κάφροι, που ενώ έχουμε κάνει τόσες τεχνολογικές ανακαλύψεις, που αυτοαποκαλούμαστε πολιτισμένοι και τονίζουμε τον χαρακτηρισμό άνθρωπος, τα τρώμε, και τα σκοτώνουμε για πλάκα, τα πατάμε με το αμάξι, και τα βάζουμε όλα μαζί σε κλουβιά για να μας δίνουν τα αγαθά τους.

Δε με ενδιαφέρει αν έκαναν σωστά που τους σκότωσαν. Το θέμα του φόνου άλλωστε, είναι καθαρά ηθικό. Δε σε ρωτούν γιατί σκότωσες έναν άνθρωπο επειδή είναι βάρβαρο, όσο για τό ότι δεν είναι ηθικά αποδεκτό.

Εγώ το χάρηκα που τους σκοτώσανε, το ορκίζομαι. Και δε με νοιάζει να με πείτε μαλάκα ή μισάνθρωπο.

Γιατί έστω για λίγο, αισθάνθηκαν όπως το κοκκόρι που το σφάζουν, το γουρούνι που το γδέρνουν ζωντανό, τη τσίχλα που πέφτει από τη κούραση και τη πνίγουν, και τον λύκο που τον πυροβολούν επειδή δεν του δίνουν το δικαίωμα να φάει.

Μάχαιραν έδωκαν - μάχαιραν έλαβαν.

Είναι σκληρό. Ομως σκεφτείτε και τα άλλα πλάσματα του Θεού σας.
Που η ίδια η φύση τους δίνει το δικαίωμα της ζωής.

Είμαστε εκτρώματα.