Μου πήρε καιρό...
Να καταλάβω πως δεν είχα τύχη με τους πραγματικούς φίλους, αυτούς που μπορείς να έχεις μπροστά σου και να τους κρατήσεις το χέρι. Κι αυτό γιατί κάθε χέρι που με κράτησε, έπειτα από κάμποσο, με δάγκωσε.
Γνωρίζοντας πολλά άτομα μέσα από το νετ, και θέλοντας να κρατηθώ σε αυτή την απόσταση, από κείνη της σχετικά ανιδιοτελούς σχέσης, θέλω να αφιερώσω αυτό το ποστ σε όλους εκείνους που μιλάμε καθημερινά...
Γιατί εμένα οι φίλοι μου είναι κίτρινα προσωπάκια...
**********************************************************
It took me some time to understand...
...That I didnt have much luck with real friends, those who you can touch and have in front of you, holding your hands together. And that's because after sometime, they, who hold my hand, they turned their true face and bit me.
Knowing lots of people through the net, and wanting to be held behind the screens, having this relationships with all the matter of distance, I 'd like to dedicate this blog post to them; to them who I talk everyday...
Because my friends are just yellow smilies...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου